Wrzuć artykuł na Fejsa! poleć na NK
Udar mózgu można porównać do zawału mięśnia serca – i tu i tu dochodzi do niedokrwienia i martwicy fragmentu tkanki. Obszar nią dotknięty zależy od tego, jak duże naczynie ulegnie zamknięciu, oraz od czasu trwania niedokrwienia.
Udar mózgu – rodzaje
Udar niedokrwienny – występuje wtedy, gdy dochodzi do nagłego niedokrwienia tkanki mózgowej. Mechanizm niedokrwienia może być różny:
• zator pochodzący z serca lub naczyń tętniczych doprowadzających krew do mózgu ( najczęściej z tętnic szyjnych), • zakrzep tworzący się w naczyniu mózgowym, • nagły spadek ciśnienia krwi.
W wielu przypadkach przyczyna udaru nie jest znana. Ten rodzaj udaru ma zwykle łagodny przebieg, a większość chorych wychodzi z niego z niewielkimi deficytami sprawności.
Udar krwotoczny – rzadziej występujący, ale zwykle o cięższym przebiegu. Dochodzi do niego, gdy krew z naczynia mózgowego „wylewa się” do tkanki mózgowej, powodując jej uszkodzenie. Najczęstszą przyczyną są: • wysokie ciśnienie tętnicze, • zmiany naczyniowe mózgu, • tętniaki, • guzy.
Rodzajem udaru krwotocznego jest krwotok podpajęczynówkowy. W tym przypadku krew wypływa z naczynia zlokalizowanego na zewnątrz mózgu i wylewa się do przestrzeni go otaczającej
W przypadku udaru bardzo ważne jest szybkie zgłoszenie się do szpitala, mamy wtedy większą szansę na wdrożenie odpowiedniej terapii i szybki powrót do sprawności.
Udar mózgu – leczenie
Przy wczesnym wykryciu można zastosować leczenie trombolityczne. Polega ono na dożylnym podaniu leku, który rozpuszcza skrzep lub zator, blokujący naczynie w mózgu i powodujący niedokrwienie. Zabieg pozwala na szybkie przywrócenie właściwego przepływu krwi przez tkankę mózgową, dzięki czemu można uratować przynajmniej jej część.
Takie leczenie musi zostać podjęte w ciągu 4,5 godziny od wystąpienia objawów udaru. W praktyce oznacza to, że chory powinien trafić do szpitala najpóźniej w ciągu pierwszych 3 godzin. Pozostałe 1,5 godziny potrzebne jest na ocenę stanu pacjenta, wykonanie niezbędnych badań, w tym tomografii komputerowej. Dopiero po uzyskaniu wyników lekarz ocenia, czy chory kwalifikuje się do takiego leczenia. Obecnie ten typ leczenia stosuje się do 75. roku życia, choć obserwuje się tendencję do wydłużania granicy wieku. Ocenia się wtedy ogólny i neurologiczny stan pacjenta. Za wysokie ciśnienie i glikemia (zbyt wysoki poziom glukozy we krwi) dyskwalifikują do takiej terapii.
Zabieg taki nie może być stosowany w przypadku: • czynnej choroby wrzodowej żołądka, • rozwarstwiającego się tętniaka aorty, • zabiegu chirurgicznego w obrębie czaszki w ciągu ostatnich 2 miesięcy, • urazy czaszki w ciągu ostatnich 3 tygodni,
• jeśli w tomografii uwidocznione zostało duże ognisko niedokrwienne.
Udar mózgu – czynniki ryzyka • palenie papierosów, • niekontrolowane lub źle leczone nadciśnienie tętnicze, • zaburzenia gospodarki cholesterolowej, • miażdżyca,
• cukrzyca.
Udar mózgu – zapobieganie • Odpowiednia dieta: białe mięso, wołowina, ryby.
• Częsty ruch na świeżym powietrzu.
Udar mózgu – jak rozpoznać? • Poproś, by chory dotknął palcem nosa. • Poproś, by wyciągnął przed siebie ręce – opadanie jednej z nich lub trzymanie ze zgiętym łokciem to oznaka udaru.
• Poproś, by powiedział kilka zdań lub spełnił jakieś twoje polecenie. Pomyłki z słownictwie świadczą o zaburzeniach mowy w wyniku udaru.
Was this helpful?
0 / 0