10 przykazań Bożych

Dziesięć przykazań, zwane inaczej Dekalogiem (w tradycji żydowskiej Dziesięcioma Oświadczeniami), to zbiór dziesięciu podstawowych praw, nakazów moralnych i powinności, które obowiązują wyznawców judaizmu (pierwotnie) oraz chrześcijan.

10 przykazań Bożych – historia

Według Biblii, przykazania zostały podyktowane słowo po słowie Mojżeszowi przez samego Boga na górze Synaj (w innej Księdze Starego Testamentu pojawia się nazwa Horeb). Miało to miejsce w trakcie czterdziestoletniej wędrówki ludu izraelskiego do ziemi Kanaan po ucieczce z niewoli egipskiej. Cała historia przekazania Mojżeszowi przykazań opisana jest w Księdze Wyjścia, zwanej też Drugą Księgą Mojżeszową. Przykazania dekalogu zostały wyryte na kamiennych tablicach przez Boga. Przykazania musiały zostać wyryte ponownie, gdyż Mojżesz zniszczył w gniewie pierwszy egzemplarz widząc, jak pod jego nieobecność lud Izraelski zaczął czcić odlanego ze złota cielca. Drugi dekalog przechowywany był w Arce Przymierza do czasu zburzenia pierwszej Świątyni jerozolimskiej.

Obecnie dysponujemy dwoma źródłami, w których opisane jest 10 przykazań Bożych. Jednym z nich jest wspomniana Księga Wyjścia, drugim – Księga Powtórzonego Prawa. Obie te wersje nieznacznie różnią się od siebie. Żydzi, prawosławni oraz większość kościołów protestanckich i wschodnich uważają, że przyjmują oryginalny tekst dziesięciu przykazań z Księgi Wyjścia. Według Kościoła Katolickiego wersja dziesięciu przykazań z Księgi Wyjścia nie ma szczególnych znamion oryginalności, jeśli Księga Powtórzonego Prawa, która również jest uznawana za część Biblii, różni się od poprzedniej wersji.

10 przykazań Bożych wg Księgi Wyjścia brzmi następująco:

I. Jam jest Pan, Bóg twój, którym cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. Nie będziesz miał bogów cudzych przede mną.

II. Nie uczynisz sobie obrazu rytego, ani żadnej podobizny tego, co jest na niebie w górze i co na ziemi niski, ani z tych rzeczy, które są w wodach pod ziemią. Nie będziesz się im kłaniał ani służył. Ja jestem Pan, Bóg twój, mocny, zawistny, karzący nieprawość ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia tych, którzy mnie nienawidzą; a czyniący miłosierdzie tysiącom tych, którzy mię miłują i strzegą przykazań moich.

III. Nie będziesz brał imienia Pana, Boga twego, nadaremno; bo nie będzie miał Pan za niewinnego tego, który by wziął imię Pana, Boga swego, nadaremno.

IV. Pamiętaj, abyś dzień sobotni święcił. Sześć dni robić będziesz i będziesz wykonywał wszystkie roboty twoje; ale dnia siódmego sabat Pana, Boga twego jest; nie będziesz wykonywał weń żadnej roboty, ty i syn twój, i córka twoja, sługa twój i służebnica twoja, bydlę twoje i gość, który jest między bramami twymi. Przez sześć bowiem czynił Pan niebo i ziemię, i morze, i wszystko, co w nich jest, a odpoczął dnia siódmego; i dlatego pobłogosławił Pan dniowi sobotniemu i poświęcił go.

V. Czcij ojca twego i matkę twoją, abyś długo żył na ziemi, którą Pan, Bóg twój, da tobie.

VI. Nie będziesz zabijał.

VII. Nie będziesz cudzołożył.

VIII. Nie będziesz kradzieży czynił.

IX. Nie będziesz mówił fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu twemu.

X. Nie będziesz pożądał domu bliźniego twego, ani będziesz pragnął żony jego, ani sługi, ani służebnicy, ani wołu, ani osła, ani żadnej rzeczy, która jego jest.