Wrzuć artykuł na Fejsa! poleć na NK
Zazwyczaj przedszkole to dla dziecka sama radość. Po przejściowych problemach z adaptacją i okresie płaczu i grymaszenia dziecko przyzwyczaja się do nowego miejsca i nowych znajomych, zaczyna chętnie chodzić na zajęcia. Tymczasem niektóre dzieci, które dotychczas bardzo chętnie uczęszczały na przedszkolne lekcje nagle zaczynają się buntować. Pojawia się niechęć do chodzenia do przedszkola. Niechęć taka ma już inne podłoże, niż obawa przed nieznanym środowiskiem i rozłąką z rodzicami. W późniejszym czasie u dziecka pojawiają się nowe potrzeby, takie jak potrzeba posiadania przyjaciela, potrzeba przywództwa, znalezienia swojego własnego miejsca w grupie, potrzeba bycia akceptowanym. To właśnie niezaspokojenie tych potrzeb rodzi najwięcej niezadowolenia i frustracji.
Dziecko nie lubi przedszkola
U dzieci bardzo ważna jest potrzeba bycia kimś ważnym i docenianym w grupie. Potrzebę taką dostrzega się przede wszystkim u małych chłopców, którzy lubią być najsilniejsi w grupie i cieszą się, gdy okazuje się im posłuszeństwo. Taka postaw często rodzi konflikty. Konflikty takie pojawiają się najczęściej w grupach jednolitych wiekowo, w innych grupach występuje naturalna hierarchia, podobnie jak ma to miejsce w większych rodzinach. Jeżeli dziecko nie chce chodzić do przedszkola, gdyż wystąpił właśnie taki problem, dobrym rozwiązaniem jest znalezienie przedszkola, w którym występują grupy różnowiekowe, nie będzie wówczas kłopotu z hierarchią, jeśli zaś nie mamy możliwości zapewnienia dziecku takiego rozwiązania, należy zapewnić dziecku kontakty z młodszymi dziećmi na jego własnym podwórku, czy w sąsiedztwie. Można również porozmawiać z przedszkolanką, aby dzieci z różnych grup wiekowych bawiły się razem na przykład na dworze.
Inne problemy mają małe dziewczynki, które zwykle chcą upodobnić się do najbardziej lubianej w grupie koleżanki, chcą wyglądać tak samo, mieć te same fryzury, ozdoby i sukienki. Jeśli nasza córka będzie uważać, że najładniejsze są niebieskie butki czy czerwone spinki, będzie odczuwać bardzo silną potrzebę ich posiadania, natomiast bez nich będzie czuła się niedoceniana i nieważna. W takich przypadkach można zachować się w pewnym stopniu ulegle, gdyż dzieci na ogół doceniają to, że ich zdanie jest dla nas istotne. Pamiętajmy również, że chęć upodabniania się do koleżanek jest przemijająca i nie trwa długo, zaś na jej miejsce pojawia się potrzeba indywidualizmu i odrębnego stylu. Jeśli zauważymy, że nasze dziecko stanowczo domaga się kolejnych rzeczy i zabawek (zwłaszcza tych droższych), które mają jej koleżanki, warto porozmawiać z panią przedszkolanką i poprosić, aby zakazała dzieciom przynoszenia do placówki drogich rzeczy, takie zachowanie wpływa deprymująco i niekorzystnie na inne dzieci, szczególnie te, których rodzice nie są zbyt majętni.
Dlaczego dziecko nie chce do przedszkola?
Innym powodem, dla którego dziecko nie chce iść do przedszkola, są kłótnie i bójki. Są one czymś naturalnym, dzieci w ten sposób udowadniają sobie, kto stoi wyżej w przedszkolnej hierarchii. Gdy nasze dziecko skarży się nam, że kolega je bije bądź dokucza, znaczy to, że nasza pociecha nie ma tak silnej pozycji, jaką chciałaby mieć. Warto zauważyć, że dzieci często fantazjują i opowiadają rzeczy, które się im nie przytrafiły. Dlatego należy wstępnie wybadać sprawę, zanim podejmie się konkretne działania. Jeśli okaże się prawdą, że inne dziecko bije nasze (zdarzają się dzieci wyjątkowo agresywne, nawet w tak młodym wieku), należy porozmawiać z panią, która opiekuje się naszym dzieckiem i z nią znaleźć wspólne rozwiązanie tego problemy. Być może załagodzenie konfliktu między dwójką młodych ludzi sprawi, że nasze dziecko zacznie na nowo z ochotą uczęszczać na przedszkolne zajęcia.
Bunt przedszkolaka
Kolejną przyczyną z powodu której wizja pójścia do przedszkola może spędzać sen z powiek naszej przedszkolnej pociesza, może być nauczycielka. Najczęściej dzieje się tak wtedy, jeśli jedna pani przedszkolanka odchodzi, a na jej miejsce pojawia się inna, bądź gdy dziecko przechodzi z jednej grupy do innej. Maluch często będzie niepocieszony, gdyż zdążył polubić tamtą panią, a nowa wydaje mu się gorsza i nie dorównuje tej, która była przed nią. W takim przypadku należy porozmawiać z dzieckiem, zapytać, czemu tamta pani była lepsza i czemu ta nowa nie jest fajna. Może zdarzyć się, że faktycznie nowa przedszkolanka nie jest odpowiednia dla dzieci, zbyt wymagająca czy surowa, przez co niektóre dzieci mogą czuć się bardziej onieśmielone i wystraszone, co sprawia, że trudniej im się wybić, więc stają się wycofane. Sprawdzajmy co jakiś czas, czy dziecko zaczęło akceptować przedszkolankę, czy przekonało się do niej, jeśli nie, warto wybrać się do przedszkola na rzeczową rozmowę z wychowawczynią.
Gdy mamy jakiekolwiek wątpliwości odnośnie tego, czy przedszkole zapewnia dziecku najlepszą możliwą ochronę i edukację, najlepiej od razu porozmawiać z przedszkolanką. Nie warto jednak już na dzień dobry zasypywać wychowawczyni naszymi żalami i pretensjami. Dobrze jest zgłosić, że zaobserwowaliśmy takie a nie inne objawy u naszego dziecka, że martwimy się, czy wszystko jest w porządku. To pozwoli nam na prawidłowe postawienie sprawy, przedszkolanka nie poczuje się atakowana, będzie mogła przyjrzeć się zachowaniu grupy i wyciągnąć odpowiednie wnioski.
Was this helpful?
0 / 0