Wrzuć artykuł na Fejsa! poleć na NK
Ganglion, zwany też inaczej torbielą galaretowatą lub martwą kostką, to zmiana chorobowa o łagodnym, ale niestety długotrwałym przebiegu. Jest rodzajem guza torbielowatego.
Pojawia się najczęściej:
– w okolicach nadgarstka, – na grzbiecie ręki, – w pobliżu stawów – w pochewkach ścięgnistych, – między ścięgnami mięśnia promieniowego krótkiego nadgarstka oraz palca wskazującego i kciuka, – może powstawać również w bardzo odległych miejscach aparatu ruchowego, np. na wierzchniej stronie stóp, przedramieniu lub w stawie kolanowym, łokciowym (są to jednak sytuacje wyjątkowe).
We wnętrzu nowotworu znajduje się galaretowata masa, nadająca mu elastyczność. Powstaje ona z uwypuklenia się błony torebki maziowej stawu lub pochewki ścięgna.
Ganglion ma ściśle ograniczoną powierzchnię, jest gładki lub nieco nierówny, kulisty lub wydłużony. Miękki lub twardy, zależnie od stopnia wypełnienia płynem, o różniej wielkości i raczej nie przemieszcza się pod skórą. Niektóre są niewidoczne i pojawiają się dopiero przy maksymalnym zgięciu stawu. Inne już w spoczynku osiągają spore rozmiary. Od czasu do czasu powodują lekkie, bolesne zaburzenia sprawności ręki.
Ganglion – objawy • Gładkie lub nieco nierówne, raczej nieruchome wybrzuszenie.
• Możliwe bolesne zaburzenia ruchomości.
Ganglion – przyczyny Ganglion powstaje prawdopodobnie na skutek zmian biochemicznych zachodzących w torebce stawowej i w tkance otaczającej staw. Rzadziej rozwija się bezpośrednio ze ścięgna, pochewki ścięgna lub tkanki znajdującej się w pobliżu stawu. Może się tworzyć na skutek urazów mechanicznych pochewek ścięgnistych, czyli struktur ochraniających ścięgna, a także w sytuacjach ich przeciążenia. Dlatego gangliony częste są u osób pracujących fizycznie i uprawiających sport.
Właściwa przyczyna powstawania ganglionu nie jest jak dotąd dobrze znana.
Jakie badania są potrzebne do zdiagnozowania tego schorzenia? ○ USG nadgarstka, ○ badanie RTG ręki,
○ konsultacja neurologiczna.
Ganglion – leczenie • W większości przypadków gangliony są bezobjawowe lub towarzyszy im miejscowy ból w okolicy zajętego stawu. Leczenie nie jest wtedy konieczne, chyba że stanowią poważny kosmetyczny defekt. • Niektóre znikają same, gdy na pewien czas unieruchomi się i odciąży staw. Jeśli jednak umiejscowią się w pobliżu pni nerwowych, powodować mogą ich ucisk, którego objawem bywają: drętwienie i tzw. “prądy”, osłabienie czucia i osłabienie siły mięśni w obszarze zaopatrywanym przez dany nerw. • Są dwie metody postępowania. Pierwsza to usunięcie zebranego w ganglionie płynu przy pomocy igły. Zabieg nie jest bolesny, ale nie likwiduje przyczyny, czyli zmian w ścianie pochewki ścięgnistej i zdarzają się po nim nawroty. Metodą radykalniejszą jest wycięcie zmiany i zaszycie pochewki w tym samym miejscu. Nawroty nie są częste, ale i w tym przypadku się zdarzają. Powikłaniem po zabiegu może być utrzymujący się ból oraz zaburzenia czucia w okolicy operowanej. Zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym. • By uniknąć bólu po zabiegu podać można w zastrzyku leki przeciwzapalne. • Po zlikwidowaniu guza, pacjent przez jakiś czas ma rękę unieruchomioną w gipsie.
• Po zdjęciu gipsu wskazana jest rehabilitacja, aby uniknąć przykurczu w operowanym stawie.
Was this helpful?
0 / 0