Korniki

Korniki – to niewielkie chrząszcze żyjące najczęściej w lasach, pod korą drzew. Mają owalny (wrzecionowaty) kształt, ciało o długości kilku milimetrów (0,6-13mm), w kolorze czarnym, szarym lub brunatnym.

Korniki – występowanie

Są rozpowszechnione na całym świecie, tam gdzie są drzewa. Najwięcej korników występuje w Afryce, Ameryce i Azji. W Polsce można ich naliczyć około 100 gatunków. Największy z nich to bielojad olbrzymi, najmniejszy to skrycik najmniejszy, mierzący mniej niż 1mm.

Korniki – szkodniki

Korniki są szkodnikami, żyją na różnych częściach roślin i nimi się odżywiają:

• w łyku: zakorek, cetyniec, ogłodek, bruzdkowiec, wgryzoń,
• w drewnie: drwalnik, drwalniczek, rozwiertek,
• pod korą świerka: kornik drukarz,
• rdzeń młodych gałązek sosnowych: cetyniec większy,
• jodła: jodłowiec krzywozębny.

Zwyczaje korników

• Korniki są nazywane szkodnikami wtórnymi, bo często bytują w osłabionych i zniszczonych (np. suszą lub pożarem) drzewach.
• Samce korników mają zwyczaj wygryzać komorę godową, z której chodnik prowadzi do chodnika macierzystego wydrążonego przez samicę.
• Larwy z kolei drążą chodniki, które kończą się tzw. kolebką. Tam następuje przepoczwarzanie korników.
• Samice natomiast potrafią same zadbać o pożywienie chodując grzyby, które są zjadane przez larwy.
• Korniki pod korą lub w drewnie składają jaja.
• Zakładają rodziny (samiec może być monogamistą lub poligamistą).
• Żyją w ukryciu.
• Tylko w okresie godowym opuszczają zasiedlone miejsca.
• Nazwy korników często zależą od nazwy drzewa na którym żerują, np. wgryzoń modrzewiowiec.
• Rzadko atakują zdrowe drzewa.

W Polsce często można spotkać kornika drukarza – jest ciemnobrązowy, rdzawo owłosiony, o długości 4-5 mm. Występuje głównie w górach i na terenach nizinnych (Warmia i Mazury). Żeruje głównie na starych świerkach, rzadziej spotkać go można w sośnie i modrzewiu. Samiec zakłada komorę godową, kopuluje z 2-3 samicami. 3-4 tygodniowe larwy w czerwcu wygryzają tzw. kolebkę poczwarkową. Przez około 2-3 tygodnie przepoczwarczają się w młode chrząszcze. Żerują w pobliżu kolebki. Wygryzają chodniki kształtem podobne do rogów jelenia lub hieroglifów. Jest to tzw. żer uzupełniający, który może trwać około 2 tygodnie. W połowie lipca młode opuszczają swoje żerowiska i są zdolne do rozmnażania. Są jednymi z najgroźniejszych szkodników naszych lasów. Masowo zasiedlają drzewa i co jest rzadkością u korników, drzewa zdrowe.

Korniki – zwalczanie

• Różnego rodzaju pułapki, w tym pułapki z syntetycznym feromonem agregacyjnym. W ten sposób zwalcza się cetyńca większego, kornika drukarza i rytownika pospolitego.
• Wycinanie i wywózka drzew zasiedlonych przez chrząszcze korników. Leśnicy usuwają te drzewa przed odlotem korników, by zabezpieczyć w ten sposób inne drzewa.

Korniki w meblach

Korniki są też szkodnikami drewnianych sprzętów domowych. Często pojawiają się w źle wietrzonych, zawilgoconych pomieszczeniach – mogą przechodzić z zainfekowanych wcześniej mebli. Zdarza się też, że materiał (drewno), z którego wykonano meble mógł zawierać zarodniki korników. Ich obecność można zauważyć po pyle z toczonego drewna, a na powierzchni mebli widoczne są małe otworki.

Zwalczanie korników występujących w domu:

• Ogólnie dostępnymi środkami przeciw kornikom, np. Hylotox plus. Płyn należy wprowadzić do otworków wydrążonych przez te szkodniki.
• Można też pozbyć się ich domowymi sposobami: – Wosk pszczeli, strzykawka, po 10 łyżeczek nafty i terpentyny, 1 czubata łyżeczka naftaliny – wszystkie składniki wymieszać aż do rozpuszczenia naftaliny (na jednolitą konsystencję). Strzykawką trzeba wprowadzić do otworków otrzymaną mieszaninę i natychmiast zalepić rozgrzanym woskiem.
  • Małe przedmioty drewniane – można włożyć do naczynia z terpentyną – potrzymać 3-4 dni.
  • Duże meble, np. szafa – w 4 równej wielkości puszki należy wlać terpentynę i włożyć w nie nóżki mebla. Płyn powoli będzie wsiąkał w głąb mebli i uśmierci szkodniki. Metoda ta jest prosta, tania i skuteczna, ale na efekt trzeba trochę poczekać.

Ciekawostka

Dawniej stosowano cebulę – przez 2 tygodnie nacierano mebel przeciętą na pół cebulą, po tygodniu przerwy kurację powtarzano aż do skutku.