Krecik to animowana bajka dla dzieci, pochodząca z Czech (niegdyś Czechosłowacji). Historia Krecika sięga lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku, kiedy to znany animator, Zdenek Miler, otrzymał z czechosłowackiego ministerstwa edukacji zlecenie na bajkę pokazującą, jak powstaje tkanina. W filmie miał zostać ukazany proces tworzenia koszuli z płótna, okraszona licznymi komentarzami dotyczącymi działania maszyn produkcyjnych.
Milera nie urzekła taka koncepcja na film animowany, wolał on, aby bajka była interesująca dla małych odbiorców (a które dziecko będzie się dobrze bawić przy oglądaniu obrazów pracujących maszyn?). Twórca wiedział, że aby bajka była ciekawa, musi być oparta na kanwie przygód jakiegoś bohatera, najlepiej małego zwierzątka. Miller, nie chcąc iść śladami wydeptanymi wcześniej przez produkcje filmowe Disneya, chciał wymyślić zwierzę inne niż kaczor, mysz, kot, czy pies, gdyż te już od początku lat pięćdziesiątych były mocno eksploatowane. Miller pomyślał więc o krecie, ale widząc, jak wygląda prawdziwy kret, nie był zachwycony, więc postanowił stworzyć wizerunek kreta wedle swojego pomysłu. Tak narodził się wszystkim znany Krecik (z czeskiego – Krtek). W roku 1956 pojawiła się zatem pierwsza z historyjek o małym Kreciku, zatytułowana „Jak Krecik dostał spodenki”. Praca nad tym filmem trwała aż dwa lata. Animacja zdobyła nagrodę Weneckiego Lwa na festiwalu filmowym w 1956 oraz nagrodę na festiwalu w Montevideo (Urugwaj). Zdenek Miler wspomina, że gdy narysował własnego Krecika i zaczął rozbudowywać sceny, bardzo szybko stał się on jego przyjacielem.
Na kolejną bajkę o Kreciku trzeba było jednak poczekać aż siedem lat. Początkowo Krecik nie miał być produkcją serialową, jednakże duże zainteresowanie animacją popchnęło Milera do stworzenia następnych obrazów. W 1963 roku ujrzała światło dzienne druga historia z małym, sympatycznym zwierzaczkiem w roli głównej. Zatytułowana była „Krecik i samochód”. W tym filmie Krecik nie mówi (w pierwszym było odwrotnie), bajka nie traci jednakże nic ze swej jasności i przejrzystości przekazu, można nawet odnieść wrażenie, że jest wręcz na odwrót. O ile pierwsza bajka z Krecikiem zaopatrzona jest w monologi, dialogi i komentarze, o tyle w drugiej Krecik porozumiewa się za pomocą dziecięcych, prostych komunikatów – radości, śmiechu, niekiedy również płaczu. Odgłosy Krecika, które możemy usłyszeć w filmie, to głosy dwóch córek twórcy bajki, który nagrał je, gdy jego dzieci były jeszcze małe i do dziś powiela je w swoich bajkach twierdząc, że mimo długoletnich poszukiwań, nie znalazł niczego, co bardziej by mu się podobało.
Krecik zdobył uznanie i cieszy się wielką popularnością wśród dzieci w ponad sześćdziesięciu krajach i jest symbolem rozpoznawanym na całym niemal świecie. Zdenek Miler ciągle udoskonala postać Krecika, który w porównaniu do swojej pierwotnej wersji wygląda o wiele młodziej i radośniej. Historyjki o Kreciku możemy obecnie oglądać w telewizji, kupić sobie jego przygody na DVD, dostępny jest także w formie książeczek, kolorowanek, maskotek i wielu innych gadżetów. Do dziś wyemitowano pięćdziesiąt odcinków bajki o Kreciku.
Was this helpful?
10 / 4