Owczarek australijski, typu amerykańskiego, to jedna z ras należąca do grupy psów pasterskich i zaganiających. Zaklasyfikowana została do sekcji psów pasterskich, inaczej zwanej owczarską. Rasa ta nie podlega tzw. próbom pracy.
Rasa ta została wyhodowana na terenie USA, choć teorii na temat jej powstania jest wiele. Nie ma stuprocentowej pewności jak przebiegało jej kształtowanie. Powszechnie, zatem uważa się, że protoplastem owczarka australijskiego były różne rasy owczarków przywożone na tereny USA przez osadników angielskich. Dochodziło więc do wielu rodzajów krzyżowań różnych ras na terenie Stanów Zjednoczonych. Tak właśnie powstała rasa spełniająca wymogi uniwersalnego psa stróżującego i pasterskiego. Ponadto w XVIII wieku do zachodnich Stanów dotarli baskijscy pasterze z Australii. I oni przywieźli ze sobą psy. Część z nich wywodziła się od tzw. „smihfield dog”, czyli psów ze szczątkowym ogonem, oraz od collie o umaszczeniu merle. Te psy średniego wzrostu, zwane przez amerykańskich farmerów „Little blue dog” zrobiły na nich piorunujące wrażenie. Masowo rozpoczęto krzyżować je z rodzimymi owczarkami, nadając wyhodowanemu gatunkowi nazwę „owczarek australijski”.
„Aussie” bo tak też nazywany jest owczarek australijski w dobrych warunkach dożywa około 13 lat. Jest bardzo inteligentnym, średnich rozmiarów psem. Ma bardzo wysoce rozwinięty instynkt pasterski i stróżujący. To lojalny towarzysz, wierny przyjaciel i wspaniały pies domowy. Podczas szkolenia nie sprawia trudności, dodatkowym plusem jest fakt, że niezwykle łatwo uczy się czystości i załatwiania swoich potrzeb w „dozwolonym” miejscu. Metodą szkolenia powinna być linia motywacyjna nie zaś nauka metodami tzw. „twardej ręki”, której pies ten nie znosi. Psy rasy Aussie często służą jako przewodnicy. Pomagają niewidomym, niepełnosprawnym, głuchym itp. Nierzadko używa się ich jako policyjne psy tropiące (wykrywanie narkotyków) oraz ratownicze (odnajdywanie osób). Wszechstronność owczarka australijskiego potwierdza fakt, że są one również wykorzystywane w dogoterapii, do pracy z dziećmi osieroconymi, niedorozwiniętymi i osobami starszymi.
Owczarek australijski jest akceptowany w czterech kategoriach umaszczenia: czarny (black), niebieski marmurek (blue merle), brązowy (red) – to kolory od jasnego cynamonu do koloru wątrobowego, brązowy marmurek (red merle). Ponadto, prócz tych czterech gam kolorystycznych każdy z kolorów może mieć białe znaczenia lub podpalania na głowie, piersi oraz przednich lub tylnych kończynach. W sumie daje to szesnaście kombinacji kolorystycznych, oznaczonych podgrupami kolorystycznymi.
Okrywa włosowa ma długość średnią, występującą w prostej lub falującej strukturze. Podszycie jest natomiast mięciutkie i bardzo gęste. Szczenięta rodzą się z ogonkiem naturalnie skróconym lub szczątkowym, ale powszechnie występują też ogonki pełne. Nagminnie, w krajach gdzie nie ma takiego zakazu, przeprowadza się kopiowanie, czyli chirurgiczne skrócenie w przypadku ogona pełnego, dla ujednolicenia rasy. W związku z coraz szerszymi obostrzeniami w tej materii coraz więcej owczarków australijskich w Europie ma długie ogony. Uszy Aussie są raczej średniej wielkości, załamane do przodu lub na boki. Oczy występują w szerokiej palecie barw. Występują w wielu kombinacjach, również niezależnie od umaszczenia. Odcienie sięgają od przeźroczysto niebieskiego przez bursztynowy, orzechowy, do wszystkich odcieni brązu. Może się również zdarzyć, że trafi nam się osobnik o jednym oku niebieskim a drugim brązowym lub niebiesko brązowym. Przeważnie jednak aussie o sierści czarnej mają oczy brązowe, a te o sierści brązowej oczy bursztynowe. W przypadku znakomitej większości ras oko czym ciemniejsze, uznawane jest za wyżej cenione, u assie nie ma to jednak ani znaczenia ani reguły. Waga psa to około 50 – 65 funtów przy wysokości 51 – 58 cm, natomiast suki to około 40 – 55 funtów przy wysokości 18 – 21 cm.
Jeżeli zdecydujemy się na kupno owczarka australijskiego powinniśmy pamiętać, ze pies będzie potrzebował wiele aktywności fizycznej i psychicznej. Jeżeli nie możemy mu jej zapewnić, wybierzmy inna rasę, ponieważ niezaspokojony pod tymi względami aussie będzie sprawiał kłopoty. Za bardzo złe cechy poczytuje się również jakiekolwiek oznaki nieśmiałości, tchórzostwa bądź agresji. Generalnie aussie nie sprawia problemów w kontaktach z dziećmi, nie wchodzi w negatywne interakcje z innymi psami i zwierzętami domowymi. Zanim zakupimy szczeniaka aussie pamiętajmy jeszcze o jednym – pies okresowo silnie linieje. Powinien być zatem czesany co najmniej raz w tygodniu, a w okresie linienia nawet codziennie.
Was this helpful?
1 / 0