Choroba Besniera-Boecka-Schaumanna, z łaciny sarcoidosis, czyli sarkoidoza, to choroba odpornościowego układu człowieka, której charakterystycznym elementem są tak zwane ziarniniaki, czyli małe grudki zapalne. Najczęstszymi miejscami występowania tego schorzenia są płuca oraz węzły chłonne w ludzkim organizmie, jednak istnieje możliwość wystąpienia tej przypadłości praktycznie w każdym ludzkim organie. Same objawy choroby pojawiają stopniowo, jednak zostały zaobserwowane przypadki, w których objawy pojawiły się nagle, bez „uprzedzenia”.
Rodzaje sarkoidozy
Wyróżnia się sześć rodzajów schorzenia nazywanego sarkoidozą:
- Sarkoidoza płucna
- Sarkoidoza węzłów chłonnych
- Sarkoidoza płucna wraz z sarkoidozą węzłów chłonnych
- Sarkoidoza skórna
- Sarkoidoza innych narządów oraz sarkoidoza wielonarządowa
- Sarkoidoza nieokreślona
Przyczyny powstawania sarkoidozy
Niestety, po dziś dzień nie stwierdzono konkretnych przyczyn powstawania tego schorzenia. Istnieje hipoteza, iż choroba ta rozwija się jeśli człowiek posiada bliżej niezidentyfikowane do tej pory uwarunkowania genetyczne, gdzie po ekspozycji na specyficzny antygen (wirus, bakterię etc.) zachodzi reakcja powodująca powstanie choroby sarkoidozy. W przypadku powstania sarkoidozy, zostaje upośledzony układ immunologiczny. W przypadku zainfekowania organizmu wirusami lub bakteriami, limfocyty oraz makrofagi wędrują do danego miejsca, jednak zamiast zapobiegać rozwojowi i zwalczać drobnoustroje przemieniają się one w nabłonkowate, nieaktywne komórki, które z kolei tworzą ziarniniaki. W trakcie zwiększania się ilości ziarniniaków, układ odpornościowy ludzkiego organizmu traci swoje pierwotne właściwości i funkcje i staje się zupełnie bierny i niewydolny.
Objawy sarkoidozy
Z racji tej iż jest to choroba typu systemowego, może ona dotknąć praktycznie każdy narząd ludzkiego organizmu. Do bardzo pospolitych objawów można zaliczyć między innymi zmęczenie (które nie ustępuje nawet w przypadku odpowiedniej ilości snu), silne bóle, wysuszenie oczu oraz problemy z widzeniem. Do tego typu objawów zalicza się także suchy, uporczywy kaszel, uszkodzenia skóry oraz znaczne zmniejszenie „głębokości” oddechu.
Do objawów typowo skórnych możemy zaliczyć przede wszystkim zmiany guzkowate oraz naciekowe. Typowe dla innych chorób owrzodzenia nie występują zazwyczaj przy sarkoidozie. Wszelkie skupiska zmian skórnych rozszerzają się w sposób pełzakowaty. Do objawów sarkoidozy zalicza się również bardzo restrykcyjną chorobę płuc, która powoduje z kolei znaczne zmniejszenie pojemności płuc, przez co oddech człowieka może być zauważalnie mniejszy. Zmniejsza się również możliwość rozciągania się płuc (co również ma znaczny wpływ na pojemność płuc człowieka chorego na sarkoidozę). Z kolei jeśli chodzi o inne objawy w przypadku innych narządów ludzkich, zalicza się przede wszystkim zapalenie błony naczyniowej ludzkiego oka, jak również tęczówki i siatkówki oka. Przyczyniają się one do znacznego pogorszenia widoczności, do typowego rozmazywania obrazu. Niestety choroba ta może także doprowadzić do ślepoty. Do objawów zaliczamy również powstawanie torbielowatych rozszerzeń kości krótkich w dłoniach i stopach człowieka. Jako ostatni poważniejszy objaw sarkoidozy trzeba wymienić możliwość powstania hiperkalcemii, czyli nadmiernego stężenia wapnia w ludzkim organizmie.
Leczenie sarkoidozy
Dość długo do leczenia tego schorzenia stosowano kortykosteroidy, które powodowały spowolnienie oraz odwrócenie przebiegu sarkoidozy. Jednak uważano ten sposób leczenia za dość kontrowersyjny, chociażby z tego powodu, że schorzenie to w łagodnych przypadkach potrafi samo ustąpić po pewnym czasie. Kortykosteroidy dobrze znane są ze swoich skutków ubocznych, w przypadku długotrwałego stosowania w dużych dawkach i ich odstawienie mogą powodować w późniejszym czasie powracanie schorzenia oraz dodatkowe pogorszenie stanu zdrowia osoby przyjmującej kortykosteroidy. Przy poważnych przypadkach sarkoidozy stosuje się leczenie steroidami oraz lekami przeciwreumatycznymi. Odnotowano również sporo sukcesów przy zastosowaniu leków, tak zwanych biologicznych (inhibitorów interleukiny 2 lub anty-TNF). Są to leki immunosupresyjne wykorzystywane z racji tej, że ziarniniaki powstają na skutek gromadzenia się komórek pochodzących z układu odpornościowego człowieka, takich jak limfocyty czy makrofagi. Niestety, sposób ten nie przekonuje do stosowania w większej skali, ponieważ ma dość poważne skutki uboczne jak chociażby zwiększenie narażenia na tak zwaną latentną gruźlicę.
Jako podstawowy element terapii i leczenia sarkoidozy stosuje się dietę, która w znacznym stopniu zmniejsza ilość pokarmów zawierających witaminę D w przypadku osób, która są narażona na hiperkalcemię, zmniejszenia dawki witaminy D przyjmowanej wraz z pożywieniem pozwala złagodzić objawy tej przypadłości. Osobom chorym na sarkoidozę zabrania się również przebywania na słońcu, promieniowanie słoneczne jest bardzo niekorzystne dla leczenia sarkoidozy. Uznaje się również, że w przypadku sarkoidozy płucnej oraz skórnej duże znaczenie może mieć antybiotykoterapia. Niestety, nie uznaje się tego jeszcze jako podstawowy element terapii leczenia sarkoidozy.
Was this helpful?
0 / 0