Wrzuć artykuł na Fejsa! poleć na NK
Do zaburzeń w odżywianiu zaliczamy: – anoreksję, – bulimię, – polidypsję – nadmierne picie płynów przez dzieci nerwowe, – wahania łaknienia,
– jadłowstręt występujący w depresji lub innych schorzeniach psychicznych.
Zaburzenia odżywiania są modelem choroby psychosomatycznej, czyli pierwotnymi zaburzeniami psychicznymi prowadzącymi do licznych odchyleń somatycznych, hormonalnych, wodno-elektrolitowych i białkowych.
Najpopularniejszymi zaburzeniami odżywiania są:
• Anoreksja – za przyczynę anoreksji uważano kiedyś wzorce obyczajowe, powszechny kult szczupłej sylwetki i modę na odchudzanie. Teraz wiadomo, że w grę wchodzą także:
– uwarunkowania endogenne, – zakłócenia w funkcjach biochemicznych mózgu i w neuroprzekaźnictwie,
– patologia podwzgórza.
Typowa anoreksja pojawia się w okresie pokwitania, nie zdarza się po 30 roku życia. Zaczyna się często od urazu psychicznego. Może go wywołać uwaga dotycząca wyglądu dziewczyny, jej kobiecych kształtów czy tuszy. Krytyczna, nawet drobna i na pozór niewinna opinia na temat zewnętrznych walorów dojrzewającej dziewczyny wyzwolić może cały łańcuch zachowań, które leżą u podłoża anoreksji. Anorektyczki odchudzają się zbyt rygorystycznie: przyjmują środki przeczyszczające, głodzą się, prowadzą intenstywne ćwiczenia fizyczne. Prowadzi to do autodestrukcji. Problem ten dotyczy dziewcząt zazwyczaj bardzo aktywnych życiowo, manipulujących otoczeniem, często w sposób bardzo pomysłowy. Posiadają specyficzne cechy osobowości i charakteru. W oszukiwaniu najbliższych, kłamstwach, w pozorowaniu normalnych zachowań żywieniowych osiągają mistrzostwo. Są dumne z tego, że mają kontrolę nad własnym ciałem. Najbliższe otoczenie nie widzi długo niepokojących objawów, np. omdlenie. Istnieją dwa typy anoreksji: restrykcyjna i bulimiczna.
Objawy anoreksji:
Restrykcyjna:
– bardzo duża utrata wagi, – nie odczuwanie głodu, – wycieńczenie organizmu, – zaburzenia w gospodarce elektrolitowej, – zagrożenie życia (nagłe zgony) – śmiertelność dochodzi do 20%.
Bulimiczna:
– okresowe odczuwanie silnego głodu, – najadanie się do syta, ponad miarę, – w poczuciu winy chory prowokuje się do wymiotów, – często przyjmuje środki przeczyszczające,
– pozwala to zachować przyjemność jedzenia i nie przytyć.
Leczenie:
W postaci restrykcyjnej hospitalizacja, odżywianie przez kroplówkę. Anoreksję leczono dawniej psychoterapią, psychoanalizą, hipnozą. Obecnie stosuje się farmakoterapię (inhibitory wchłaniania zwrotnego serotoniny). Terapia jest długofalowa. Wskazana też bywa psychoterapia rodzinna. Prawdopodobieństwo powrotu anoreksji jest tym mniejsze im starsza jest pacjentka.
• Bulimia
Przyczyny:
– zaburzona osobowość lub charakter, – konflikty rodzinne, – schorzenia psychiczne (schizofrenia lub depresja), – wahania emocjonalne,
– rekompensowanie niepowodzeń, stanów lękowych nadmiernym jedzeniem.
Na bulimię zapadają osoby, które lubią jeść, ludzie po 20, a także w średnim wieku. Przyjemność obfitego jedzenia jest ważniejsza niż argumenty zdrowotne, estetyczne czy dezaprobata otoczenia. Działa tu tzw. mechanizm z odbicia: będę się podobać mimo wszystko, jeśli ktoś ma mnie pokochać to grubą też pokocha. Kryją się za tym kompleksy dotyczące własnego “ja”. Jedzenie zwiększa u bulimików poziom serotoniny i endorfin, pozwala zredukować nerwice, wytłumić lęki, osiągnąć wewnętrzny spokój. Typowy dla bulimii jest wilczy głód zaspokajany w nocy.
Objawy: – ryzyko chorób układu sercowo-naczyniowego, – cukrzyca, – nadciśnienie tętnicze, – wczesne starzenie się,
– otyłość.
Leczenie: – ambulatoryjnie, – środkami przeciwpadaczkowymi,
– lekami przeciwdepresyjnymi nowej generacji.
Was this helpful?
0 / 0