Wrzuć artykuł na Fejsa! poleć na NK
Zator płucny – powstaje na skutek przeniesienia z prądem krwi zakrzepu (fragmentu skrzepliny). Zakrzep powstaje w żyłach obwodowych, prawym przedsionku lub prawej komorze serca. Schorzenie to bywa też nazywane żylną chorobą zakrzepowo – zatorową.
Jak tworzy się skrzep? Gdy krew zbyt szybko krzepnie, mogą się tworzyć skrzepy przywierające do ścianki naczynia krwionośnego.
Gdy skrzep jest duży odrywa się pod naporem krwi (w całości lub we fragmentach) i wraz z jej prądem płynie do serca. Stamtąd przedostaje się do tętnic i może powędrować do płuc powodując zator płucny.
Zator płucny – przyczyny • Jest częstym następstwem operacji chirurgicznych. • Po porodzie. • W stanach związanych ze zwolnieniem przepływu krwi spowodowanym, np. długotrwałym unieruchomieniem w łóżku. • Przy zapaleniu żył, które jest często powikłaniem w chorobie nowotworowej, czerwienicy lub niewydolności krążenia.
Wytworzenie się dużego zatoru w większym naczyniu tętniczym płuc powoduje nagłe zwiększenie oporu naczyniowego. Opór ten musi być pokonany przez prawą komorę poprzez zwiększenie siły skurczu, a tym samym zwiększeniem ciśnienia w krążeniu płucnym.
Zator płucny – objawy Cechą rozpoznawczą wystąpienia zatoru płuc jest nagłe powstanie objawów, które mają charakter groźnego napadu: – nagły ból w klatce piersiowej, – duszność, – głód powietrza, – objawy wstrząsu: sinica, poty, oziębienie skóry, stan graniczący z omdleniem lub utratą przytomności, – rozszerzenie żył szyjnych, – tętno szybkie, nitkowate,
– nad pniem płucnym może być słyszany szmer rozkurczowy.
Zator płucny – rokowania ○ Znaczna większość chorych przeżywa pierwszy napad. ○ Istnieje jednak ryzyko ponownego zatoru płuc. Wiąże się to z faktem występowania w żyłach kilku fragmentów skrzeplin. ○ Zator pnia płucnego najczęściej bywa śmiertelny. ○ Ogólna śmiertelność wynosi ok. 10%. Większość zatorów ma miejsce w tętnicach średniej wielkości i ma zwykle łagodniejszy przebieg.
○ 1/3 zatorów zatyka duże naczynia płucne. Ma groźniejszy przebieg.
Częstym powikłaniem zatoru jest zawał płuc. Objawy: • zapalenie opłucnej występujące z bólem i szmerem tarcia opłucnowego, • krwioplucie. Objawy te po kilku tygodniach na ogół ustępują.
Powikłaniem zawału płuc bywa odoskrzelowe zapalenie płuc lub ropień płuc.
Zator płucny – leczenie Bardzo ważna jest profilaktyka. Powinno się zapobiegać zatorom u chorych poddawanych zabiegom chirurgicznym i unieruchomionym w łóżku. Polega to na: • Usunięciu wszelkich przeszkód dla krążenia żylnego (np. obcisłe bandaże). • Szybkim uruchomieniu chorego po zabiegu operacyjnym. • W razie stwierdzenia obrzęku w nodze, zasinienia, bólu przy zginaniu – trzeba rozpocząć leczenie przeciwzakrzepowe. Leczenie już powstałego zatoru polega na: • Podawaniu leków przeciwzakrzepowych, przeciwbólowych i przeciwwstrząsowych. • Podaniu tlenu. • W przypadku zamknięcia dużych pni tętniczych jedynym ratunkiem może być zabieg operacyjny, polegający na usunięciu skrzepliny i przeszczepie żylnym. • W niektórych przypadkach wszczepia się do dolnego odcinka żyły filar, zatrzymujący urwaną skrzeplinę.
• By nie dopuścić do zakażenia tkanki płucnej objętej zawałem podaje się antybiotyki.
Zator płucny – profilaktyka Aby uniknąć wystąpienia zatoru płucnego należy: – rzucić palenie, – utrzymywać prawidłową wagę, – uprawiać jakąś formę ruchu (np. jazda na rowerze),
– co roku robić kontrolne badania krwi, w tym jej krzepliwości, szczególnie gdy stosuje się środki antykoncepcyjne lub hormonalną terapię zastępczą.
Was this helpful?
0 / 0