Wrzuć artykuł na Fejsa! poleć na NK
Zespół cieśni nadgarstka jest stanem chorobowym, który powstaje zazwyczaj w wyniku długotrwałego ucisku nerwu pośrodkowego. Najczęstszą przyczyną choroby jest obrzęk zapalny nerwu lub tkanek otaczających oraz zwyrodnieniowe lub pourazowe zacieśnienia ograniczonej przestrzeni kanału nadgarstka. Początkowy ucisk na włókna nerwu pośrodkowego doprowadza do zaburzenia ich odżywiania, co wywołuje wtórny obrzęk i nasila dolegliwości. Kanał nadgarstka jest to przestrzeń ograniczona od strony dłoniowej przez więzadło poprzeczne nadgarstka, od strony grzbietowej i bocznych przez kości nadgarstka. Wewnątrz tej przestrzeni znajduje się 9 ścięgien zginaczy palców otoczonych pochewkami maziowymi oraz nerw pośrodkowy. Zwiększenie objętości struktur wewnątrz kanału nadgarstka powoduje wzrost ciśnienia, a tym samym ucisk na ścięgna i nerw. Ponieważ nerw jest bardzo wrażliwy na ucisk, dochodzi do zaburzeń jego funkcji. Zaburzenia te objawiają się drętwieniem palców od kciuka do palca serdecznego. Charakterystyczne jest pojawianie się zdrętwień w nocy i nad ranem. Zmusza to chorego do wstania z łóżka i „strzepywania rąk”.
Dolegliwości początkowo występują po przepracowaniu, później utrzymują się stale. W końcowym stadium pojawiają się zaburzenia ruchowe objawiające się wypadaniem przedmiotów z ręki, trudnościami w wykonywaniu czynności precyzyjnych. Początkowo zaburzenia funkcji nerwu są odwracalne, jednak w długo trwających neuropatiach dochodzi do nieodwracalnego uszkodzenia nerwu.
Zespół cieśni nadgarstka – objawy – mrowienie w nadgarstku i w okolicy kciuka, – mrowienie palca wskazującego i środkowego oraz połowy palca serdecznego, – zanik mięśni kłębu, – osłabienie chwytu, – brak precyzji i ograniczenia ruchów, – utrudnione zaciśnięcie ręki w pięść, – wypadanie z dłoni trzymanych przedmiotów, – tzw. dodatni objaw Tinela, – tzw. dodatni objaw Phalena.
Objawy występują najczęściej w nocy, nasilają się po uniesieniu kończyny, a zmniejszają po opuszczeniu. Po przebudzeniu chory odczuwa mrowienie w obrębie ręki. W razie większego nasilenia choroby parestezje i ból budzą chorego w nocy, ulgę przynosi wtedy opuszczenie ręki na podłogę.
Zespół cieśni nadgarstka może wystąpić w każdym wieku, ale najczęściej dotyczy osób po 50-tym roku życia. Najczęściej chorują kobiety. Nierzadko dolegliwość pojawia się w przebiegu chorób reumatycznych. Przyczyn zespołu cieśni nadgarstka jest bardzo wiele. Rozwija się w wyniku przeciążenia mięśni zginaczy palców. Przeciążenie może być wynikiem uprawianego sportu lub wykonywanej pracy. Czynnikami sprzyjającymi rozwojowi tej dolegliwości jest długotrwałe narażenie na wibracje (na przykład praca młotem pneumatyczny) ,ciąża, choroby reumatyczne czy wrodzony wąski kanał nadgarstka.
Zespół cieśni nadgarstka – leczenie – przyjmowanie witaminy B6, – fizykoterapia (ćwiczenia relaksujące), – zażywanie leków przeciwzapalnych,
– czasami unieruchomienie nadgarstka.
Zespół cieśni nadgarstka – badanie Zalecane jest zrobienie badania EMG, w celu rozpoznania stopnia uszkodzenia nerwów. Uszkodzenie określa się w skali od 1 do 6, gdzie 1 to bardzo lekkie uszkodzenie nie groźne, i pozwalające dalszemu funkcjonowaniu, zaś 6 to ciężkie uszkodzenie nerwów, gdzie może pomóc jedynie operacja.
Najlepszym sposobem na leczenie jest nieużywanie chorej ręki. Przy lekkim uszkodzeniu nerw regeneruje się po około 3–4 miesiącach.
Was this helpful?
0 / 0