ADHD inaczej nazywane jest nadpobudliwością, hiperaktywnością, nadruchliwością. Inaczej mówiąc, ADHD jest to zespół deficytu uwagi z nadruchliwością. W zachowaniu takich dzieci występują cztery główne symptomy, to jest: zaburzenie uwagi, impulsywność, nadruchliwość i chwiejność emocjonalna.
Dziecko nadpobudliwe
Zespół nadruchliwości psychoruchowej to zaburzenie psychiczne okresu dzieciństwa. Prowadzi ono do znacznego upośledzenia funkcjonowania i zwiększa ryzyko pojawienia się innych zaburzeń psychicznych, jakimi mogą być zaburzenia zachowania czy uzależnienie się od substancji psychoaktywnych.
ADHD
ADHD jest najczęściej występującym zaburzeniem okresu dzieciństwa. Schorzenie to przejawia się zaburzeniem koncentracji, nadmierną impulsywnością. Wystąpienie ADHD stwierdza się u około 3 – 5% dzieci. Objawy deficytu uwagi z nadruchliwością utrzymują się też u około 60% pacjentów, którzy wkroczyli już w wiek dorosły (u tych ludzi występuje jednak tylko część objawów).
W Polsce świadomość na temat choroby ADHD jest niewielka, dlatego jedynie 20% dzieci jest objętych specjalistycznym leczeniem. Wynika to także z powodu problemów z brakiem dostępu do leczenia oraz diagnostyki, niewielu jest również specjalistów zajmujących się tą problematyką. Skutkiem takiego stanu rzeczy jest zatem brak tolerancji wśród nauczycieli, bezsilność rodziców, błędy w diagnozie, dlatego też życie dzieci dotkniętych ADHD staje się bardzo ciężkie. Dodatkowo całą sytuację komplikuje fakt, że nieleczone schorzenie powoduje kolejne powikłania w postaci zaniżonej samooceny, problemów w szkole, depresji.
Zaniedbywanie choroby ADHD doprowadzić może do przykrych konsekwencji ekonomicznych i społecznych. Ludzie dorośli z ADHD nie potrafią sobie poradzić w życiu, niejednokrotnie popadają w konflikty z organami ścigania, mają zwiększoną podatność na popadanie w uzależnienia, mogą powodować wypadki drogowe, są też z reguły gorzej wykształceni. Problemem jest również częste bezrobocie wśród takich osób, wskutek czego są one skazane na opiekę państwa i rodziny.
Dziecko nadpobudliwe w szkole
Dziecko z nadpobudliwe psychoruchowo ma problemy ze skoncentrowaniem uwagi, na wykonywanej czynności potrafi skupić się jedynie na chwilę, po czym przerywa ją, przeszkadza innym, wierci się, bywa i tak, że czynności które wykonuje, mogą zagrozić jego zdrowiu a nawet życiu. Z reguły nie kończy tego, co rozpoczyna, nie potrafi również dobrze zorganizować sobie własnej zabawy i innych czynności. Ulega łatwemu rozproszeniu pod wpływem otaczających go bodźców zewnętrznych.
ADHD ujawnia się również w obrębie sfery emocjonalnej. Dziecko nadpobudliwe przejawia napady złości, bardzo łatwo popada w scysje z innymi dziećmi, charakteryzuje się zwiększoną agresją, wdaje się w bójki. Takie dziecko nie jest zatem szczególnie lubiane w grupie, inne dzieci niechętnie się z nim bawią, dążą do jego unikania.
Przyczyny występowania ADHD nie są całkiem znane, przeważa pogląd, że największe znaczenie ma tutaj podłoże genetyczne. Uczeni wskazują również na zależności występujące między funkcjonowaniem i konstrukcją ośrodkowego układu nerwowego, a występowaniem nadpobudliwości. Mówi się także o wielu czynnikach występujących w środowisku, które mogą być winne wystąpieniu zespołu nadpobudliwości i jego nasilaniu się. Wśród tych czynników wymienia się np. narażanie dziecka na dym papierosowy w czasie ciąży, problemy w trakcie porodu. Uważa się również, że ADHD może być spowodowane również spóźnionym dojrzewaniem niektórych struktur mózgu. Przemawiałoby za tym zmniejszenie się występowania objawów w późniejszym wieku u większej liczby dorosłych pacjentów. Jeśli zaś chodzi o sferę biochemiczną, to najprawdopodobniej występuje osłabienie działania dopaminy i noradrenaliny, które odpowiedzialne są za przekazywanie pobudzeń w układzie nerwowym.
Dzieci z ADHD – terapia
Leczenie ADHD ma charakter wielokierunkowy, najczęściej trwa wiele lat i wymaga czynnego zaangażowania rodziny, lekarza i pacjenta. Najlepiej zastosować kilka rodzajów terapii, gdyż w znaczący sposób podnosi to skuteczność leczenia. W leczeniu ADHD można wykorzystywać zatem oddziaływanie psychospołeczne, psychoterapię, która jest obecnie jedną z najskuteczniejszych form pomocy dzieciom nadpobudliwym (w skład działań psychoterapeutycznych wchodzą między innymi: terapia rodzin, terapia indywidualna lub grupowa dziecka i trening umiejętności społecznych), oraz farmakoterapię, która najczęściej stosowana jest w przypadku zmasowanych zaburzeń zaburzenia uwagi.
Rozpoznać dziecko z ADHD jest niezwykle trudno, gdyż diagnozowanie prawie w całości opiera się na obserwowaniu dziecka. Diagnoza powinna obejmować informacje zebrane od rodziców na temat rozwoju i zachowania dziecka, informacje uzyskane od nauczyciela, badania lekarskie, neurologiczne i EEG, rozmowę z dzieckiem, obserwację dziecka.
Was this helpful?
0 / 0