Wrzuć artykuł na Fejsa! poleć na NK
Autyzm wczesnodziecięcy jest skomplikowanym zespołem upośledzenia rozwoju, w którym ważną rolę odgrywa funkcjonowanie mózgu. Autyzm to choroba neurologiczna, której jednymi z typowych cech są problemy z komunikowaniem uczuć i związkami społecznymi. Chorzy na autyzm mają również problemy ze zintegrowaniem swoich wrażeń zmysłowych w całość. Autyzm ujawnia się w większości przypadków w ciągu pierwszych trzech lat życia. Jego występowanie ocenia się na 0,2 – 0,6% populacji ogólnej, występuje czterokrotnie częściej u mężczyzn.
Autyzm wczesnodziecięcy
Wbrew swojej nazwie autyzm nie dotyczy jedynie dzieci, wielu lekarzy nie bierze pod uwagę takiej diagnozy badając ludzi dorosłych. Określenie „autyzm wczesnodziecięcy” dotyczy okresu życia, w którym zazwyczaj obserwuje się pierwsze objawy schorzenia, nie zaś tego, że dotyka ono tylko i wyłącznie dzieci. Termin „autyzm wczesnodziecięcy” powstał w celu odróżnienia tego zaburzenia od wcześniej już znanych i podobnych objawów, które towarzyszą schizofrenii, a które również zwane są autyzmem.
Nazwa choroby pojawiła się w połowie dwudziestego wieku. W 1943 roku lekarz psychiatra Leo Kanner wyodrębnił i scharakteryzował grupę dzieci, które miały objawy nie pasujące do żadnych wcześniej schorzeń psychicznych, takich jak psychoza dziecięca czy niedorozwój umysłowy. W toku prowadzonych badań wprowadził nazwę autyzm dziecięcy. Równolegle austriacki badacz Hans Asperger opisał podobną, choć łagodniejszą chorobę, nazwaną później od jego nazwiska zespołem Aspergera. Objawy tego schorzenia mieszczą się w spektrum autyzmu.
Początkowo uważano, że główną przyczyną powstawania autyzmu jest odrzucenie emocjonalne noworodka przez matkę. Pogląd ten zaowocował społecznym ostracyzmem wobec wielu matek dzieci z autyzmem, które zaczęto obwiniać o nieczułość wobec dziecka i przyczynienie się do wywołania tej skomplikowanej choroby. Zostało jednak udowodnione, że słaba więź emocjonalna matki z dzieckiem to nie przyczyna autyzmu, lecz jeden z jego objawów.
Autyzm wczesnodziecięcy – przyczyny
Dokładna przyczyna ukształtowania się autyzmu nie jest znana, wiadomo, że u jego podstaw leżą słabo poznane defekty neurologiczne. Najczęściej przytaczane przyczyny powstawania autyzmu to:
1. Czynniki genetyczne – uwarunkowane przez gen EN2. 2. Dojrzały wiek ojca (40 i więcej lat), który może zwiększać ryzyko zachorowania. 3. Urazy okołoporodowe. 4. Uszkodzenia w obrębie centralnego układu nerwowego. 5. Dziecięce porażenie mózgowe. 6. Toksoplazmoza wrodzona. 7. Ciężkie infekcje i intensywne leczenie antybiotykami w okresie niemowlęcym. 8. Zatrucie rtęcią i ciężkimi metalami.
Uważano również, że pierwsze obowiązkowe szczepienia (przeciw odrze, różyczce i śwince) mogą w niektórych przypadkach powodować rozwinięcie się autyzmu (podejrzewano o to szczepionki zawierające Thiomersal), nie znaleziono jednak na to naukowych dowodów.
Autyzm wczesnodziecięcy – objawy
Objawy, które mogą wskazywać na wystąpienie u dziecka zaburzeń właściwych dla autyzmu to między innymi: izolacja autystyczna, niezdolność do nawiązania interakcji społecznych, powtarzające się czynności, zaburzenia w obrębie mowy (echolalia) lub całkowity jej brak, łatwość mechanicznego zapamiętywania. Małe dziecko może być dotknięte autyzmem jeśli: nie gaworzy, nie wykonuje świadomych gestów po pierwszych dwunastu miesiącach życia, nie potrafi powiedzieć ani jednego słowa po upływie szesnastu miesięcy, nie łączy słów w pary, nie reaguje na własne imię, dochodzi do utraty zdolności językowych i społecznych. Wśród innych objawów autyzmu znajdą się: słaby kontakt wzrokowy, nieumiejętność zabawy zabawkami, mania porządkowania zabawek i innych przedmiotów (dzieci z autyzmem uparcie układają je jeden na drugim lub w rządkach wzdłuż linii prostej), brak reagowania uśmiechem, urojenia, omamy.
Autyzm wczesnodziecięcy – terapia
Nie istnieją leki, które mogłyby leczyć objawy lub poprawiać stan zdrowia chorych na autyzm. Stosuje się jednak specjalną terapię, która ma na celu wzmocnienie uwagi takich osób, zniwelowanie występowania samoagresji (zachowania destrukcyjne, samookaleczanie). Poprzez ograniczenie zachowań niepożądanych chorzy na autyzm stają się o wiele spokojniejsi, mogą bardziej skupić się na programach edukacyjnych i terapeutycznych, które dla nich przygotowano.
Autyzm wczesnodziecięcy – leczenie
Na dzień dzisiejszy autyzm nie jest schorzeniem, które można wyleczyć. Dzięki wczesnej diagnozie i odpowiednim działaniom terapeutycznym i farmakologicznym można zapewnić dziecku możliwie najlepszy rozwój. Uznano, że nie ma możliwości wynalezienia leku, który całkowicie uleczyłby autyzm, gdyż powstaje on w bardzo wczesnym etapie rozwoju.
Was this helpful?
0 / 0