Choroba afektywna dwubiegunowa

Wrzuć artykuł na Fejsa! poleć na NK

Choroba afektywna dwubiegunowa inaczej zwana jest depresją dwubiegunową lub cyklofrenią. Jest to rodzaj depresji, w której występują na przemian okresy przygnębienia i ekstremalnego pobudzenia, zwanego manią. W klasycznej depresji smutek i przygnębienie odczuwa się stale.

Choroba afektywna dwubiegunowa – przyczyny

1. Koncepcja psychoanalityczna – jako przyczynę choroby uważa utratę obiektu miłości i brak zaspokojenia potrzeb emocjonalnych we wczesnym dzieciństwie.

2. Koncepcja behawioralna

– wskazuje na “wyuczanie się” depresji.
3. Koncepcja biologiczna – podkreśla znaczenie czynników endogennych, w sensie dziedziczenia choroby (przez geny wpływające na metabolizm) czy predyspozycji (przez dziedziczenie pewnych cech układu nerwowego).

Wśród mechanizmów patogenetycznych poszukuje się odchyleń w zakresie: gospodarki wodno-elektrolitowej, w zaburzeniach hormonalnych.

Objawy etapu depresji: • Faza ta może trwać kilka tygodni, miesięcy a nawet lat. • Miewa różny stopień nasilenia. Łagodna depresja pozwala normalnie pracować i funkcjonować. W ciężkiej depresji zmęczenie i poczucie bezsensu życia jest tak wielkie, że trudno wykonać jakąkolwiek czynność. Nawet umycie zębów jest problemem. • Część chorych ma nadmierną senność i przesypia całe dnie, inni śpią bardzo mało. • Samopoczucie chorych jest najgorsze przed południem, poprawia się pod wieczór. • Utrata zainteresowań i umiejętności przeżywania radości. • Niska ocena siebie, często z poczuciem winy. • Spowolnienie myślenia. • Myśli o śmierci lub działania samobójcze. • Zmniejsza się apetyt, choć czasem jest przeciwnie. • Napady lęku, fobii, urojeń. • Pobudzenie ruchowe z niemożnością pozostania na miejscu. • Odsuwanie się od rodziny i przyjaciół.

• Często występują też dolegliwości somatyczne: bóle głowy, karku, zaparcia, suchość w ustach, zaburzenia miesiączkowania i aktywności seksualnej.

Objawy etapu manii: • Poprzedza go zwykle jakieś bardzo pozytywne wydarzenie, np. dostanie dobrej pracy, zakochanie się, urodziny dziecka. • Podwyższony dobry nastrój. • Wzmożona aktywność ruchowa, z tendencją do działania. • Przyspieszenia myślenia i mowy (słowotok). • Poczucie wszechmocy i kompletnej beztroski. • Skłonność do dowcipkowania i śmiechu. Czasem jednak bywa to przerywane gniewem lub drażliwością. • Nieobliczalne zachowania. Chory potrafi, np. rozdać obcym wszystkie swoje oszczędności lub wydać je na zakupy, albo też rzucić z dnia na dzień pracę. • Angażowanie się w ryzykowne i przygodne znajomości seksualne. • Chorzy prawie nie śpią, często nadużywają alkoholu i nie stronią od narkotyków.

• Skłonność do wtrącania się w sprawy innych, odnawiania dawnych znajomości.

Choroba afektywna dwubiegunowa – leczenie

Farmakologiczne – w zespole depresyjnym podaje się środki poprawiające nastrój, poza tym w miarę potrzeby środki działające objawowo, np. poprawiające sen. Celem leczenia jest ustabilizowanie nastroju. Po wyciszeniu objawów terapię kontynuuje się jeszcze przez kilka miesięcy, by zapobiec wystąpieniu nawrotów. Podstawowe leki pacjent bierze do końca życia. Dobre rezultaty przynosi też podawanie kwasów tłuszczowych omega-3.

Psychoterapia – czasem jest konieczna, by dotrzeć do głęboko ukrytych uczuć i przekonań. Z reguły potrzeba kilku miesięcy cotygodniowych sesji, by odblokować emocje, odzyskać chęć do działania i poczucie sensu życia. Warto też skorzystać z Antydepresyjnego Telefonu Zaufania. Lekarze psychiatrzy doradzą i udzielą choremu wsparcia, zachęcą do podjęcia leczenia, wskażą miejsca, gdzie można uzyskać pomoc w walce z chorobą.

Choroba afektywna dwubiegunowa – test: Czy mamy depresję? Przeczytaj pytania i odpowiedz na nie TAK lub NIE. Czy przez co najmniej 14 dni zauważyłeś(aś) u siebie 5 spośród wymienionych niżej objawów? 1) Czy codziennie odczuwasz smutek przez większą część dnia? 2) Czy jesteś zainteresowany(a) wykonywaniem codziennych czynności prawie każdego dnia? 3) Czy odczuwasz zmęczenie prawie każdego dnia? 4) Twój apetyt się zmienia, tracisz lub przybierasz na wadze? 5) Źle sypiasz, cierpisz na bezsenność lub nadmierną senność? 6) Czujesz podniecenie lub niepokój? 7) Masz trudności ze skupieniem uwagi i myślenia niemal każdego dnia ? Nawet proste zadania wydają się trudne do rozwiązania, a decyzje niemożliwe do podjęcia? 8) Odczuwasz napięcie? 9) Myślisz o śmierci, o samobójstwie? 10) Codziennie masz poczucie winy, czujesz, że jesteś bezużyteczny(a)?

Jeśli tak, porozmawiaj z psychiatrą lub psychoterapeutą!

Was this helpful?

0 / 0