Wrzuć artykuł na Fejsa! poleć na NK
Choroba sieroca to zespół bardzo poważnych zaburzeń rozwoju psychicznego dzieci. W wielu przypadkach powoduje objawy somatyczne.
Inne nazwy choroby sierocej to:
1. Nieorganiczny zespół opóźnienia rozwoju, 2. Hospitalizm,
3. Ogólnie zaniedbywanie dziecka.
Choroba sieroca – przyczyny
Choroba sieroca jest spowodowana brakiem mocnej więzi z osobami bliskimi, nazywana często chorobą z braku miłości – kochania i bycia kochanym. Może dotyczyć nie tylko dzieci pozbawionych rodzin, ale też żyjących w naturalnych rodzinach, w których brak prawidłowych relacji dzieci z rodzicami. Można śmiało stwierdzić, że choroba ta zaburza rozwój człowieka od poczęcia aż do końca życia.
Najczęstszą przyczyną tej choroby jest długotrwały brak kontaktu z matką lub zerwanie z nią więzi. Przy czym za matkę uznaje się tu niekoniecznie rodzicielkę, ale osobę sprawującą bezpośrednią opiekę nad dzieckiem w początkowym okresie jego życia. Więź między matką, a dzieckiem, nazywana miłością symbiotyczną lub rodzicielską, jest podstawą uczuciowego, a także dobrego i społecznego rozwoju dziecka w dalszych latach jego życia. Ryzyko traumy, spowodowanej zerwaniem takiej więzi, dotyczy dzieci najmłodszych 3-4 letnich. Skutki zniszczenia tej jakże ważnej więzi mogą być nieodwracalne lub trudno odwracalne.
Choroba sieroca – nie tylko u porzuconych dzieci Zespół ten dotyczy nie tylko pensjonariuszy domów dziecka, ale również pacjentów szpitali, zakładów opiekuńczo-wychowawczych i penitencjarnych. Może występować także wśród dzieci wychowanych w pełnych lub niepełnych rodzinach, gdzie żadne z rodziców nie nawiązuje kontaktu emocjonalnego z dzieckiem poprzez np. rozmowę, uśmiech i fizycznego np. przytulanie z dzieckiem oraz okazywanie w stosunku do niego agresji, częste kłótnie, wywyższanie się rodziców, poniżanie swoich pociech, przewlekłe stany apatyczno-depresyjne.
Choroba sieroca często występuje w rodzinach, gdzie ma miejsce problem z alkoholem, narkotykami ale także biedą, nędzą, zaburzeniami osobowości któregoś z rodziców, zbyt wysokiej ambicji itp.
Choroba sieroca – skutki – mogą występować zaburzenia w jedzeniu, – zaburzenia w kontroli kału i moczu, – zaburzenia samopoczucia dziecka, – uchybienia w równowadze nerwowej i społecznym zachowaniu się, – zahamowany wzrost i waga, – brak albo nadmierny apetyt, – ospałość, lęk, – smutek i przygnębienie, – nadpobudliwość, – apatia, – obniżenie lub wzmożenie napięcia mięśniowego, – skoki uczuciowe, – osamotnienie, – poczucie niższości, – depresja, – problemy z wyobraźnią, – problemy z koncentracją uwagi, – problemy ze zrozumieniem siebie i innych, – problemy z własną inicjatywą, – problemy z logicznym rozumowaniem,
– kłopoty z abstrakcyjnym myśleniem.
Choroba sieroca – fazy 1.Faza protestu – charakteryzuje dziecko, które sprzeciwia się rozstaniu z matką krzykiem oraz płaczem. U starszych dzieci protest ten przybiera formę agresji słownej, fizycznej, zamknięcia się w sobie. 2.Faza rozpaczy – dziecko dalej odczuwa lęk i zagrożenie. Dziecko takie jest smutne, często płacze, jest mało ożywione, a po jakimś czasie obojętne.
3.Faza wyobcowania(zobojętnienia) – rozpoznawana jest głównie ze względu na dalsze zobojętnienie dziecka. Pojawiają się zachowania stereotypowe, a także objawy zahamowania rozwoju umysłowego i emocjonalnego dziecka.
Was this helpful?
0 / 0