Cocker spaniel

Cocker spaniel to rasa należąca do grupy ras aportujących, płochaczy i psów wodnych, podlegająca tzw. próbom pracy. Cocker spaniel angielski został wyhodowany jak pies typu wyżłowatego, zatem pies myśliwski. Z założenia miał służyć do wypłaszania ptactwa łownego.

Początkowo „spanielem” nazywano każdego psa myśliwskiego określonego typu, zatem było to określenie ogólne. Przyszedł jednak czas, w którym spaniele zaczęto dzielić na lądowe i dowodne. Lądowe z kolei podzielono na setery, czyli te, które wystawiały zwierzynę oraz na springery, czyli te, które wypłaszały ptaki, umożliwiając myśliwemu ich odstrzał. To właśnie springer spaniele są przodkami wszystkich współcześnie uznanych ras spanieli użytkowych. Nazwa cocker spaniel znalazła swoje korzenie w nazwie ptaka, którą płoszyły spaniele. Słonka, z angielskiego woodcock dała spanielom pierwszy człon nazwy. Mimo że angielski cocker spaniel znany jest od czasów XIX w. to je korzenie sięgają w czasie daleko dalej. Generalnie nazwa pochodzi od starofrancuskiego słowa espaigneul, które używane było do określenia psa pochodzenia hiszpańskiego. To zatem wskazuje na pochodzenie cocker spaniela od hiszpańskich psów używanych do polowań. Kennel Club w Wielkiej Brytanii uznał cocker spaniele za odrębną rasę w 1893 r. Przydomek „angielski” nadano tej rasie w późniejszym czasie. W 1902 wydano oddzielny wzorzec, co zapoczątkowało osobne linie hodowlane springer i cocker spanieli.

Cocker spaniel – charakterystyka rasy

Spaniele charakteryzują się dużą żywiołowością, są ruchliwe i wesołe. Ich usposobienie jest łagodne i przyjacielskie. Chętnie pracują w wodzie, sprytnie operują węchem korzystając z woni przynoszonych przez wiatr. Sprawnie oszczekują gonioną zwierzynę. Mają wszelkie predyspozycje do aportowania ubitych zwierząt, co czynią bardzo chętnie. Te wrodzone instynkty i łatwość w odpowiednim ułożeniu psa zadecydowały, że stał się on niezwykle przydatny zarówno podczas polowań w terenach suchych, jak i w wodzie. Spaniela można również ćwiczyć w tropieniu zwierzyny grubej, uzasadnione zatem będzie stwierdzenie, że jest to wszechstronny pies myśliwski. Jedyne, czego nie należy od spaniela oczekiwać, to tzw. ciętość w stosunku do drapieżników, czyli zaczepność i agresja – nie leży to bowiem w naturze i charakterze żadnego spaniela.

Użytkowość spanieli

Użytkowość spanieli najlepiej widoczna jest przy polowaniach. Pracują one podobnie jak wyżły, z tym, że przeważnie nie wystawiają zwierzyny a ptactwo. Podczas polowania spaniel pokonuje pole zygzakami. W momencie gdy zwietrzy ptaka, powinien poderwać go do lotu. Zwietrzenie spaniel sygnalizuje energicznym machaniem ogonem. Rasa ta jest bardzo przydatna, choćby ze względu na mniejsze aniżeli wyżeł rozmiary. Szerokość jego chodów wynosi ok. 30 m w jedną i drugą stronę od myśliwego, co równa się skutecznemu zasięgowi większości broni śrutowych. Po strzale poprawnie ułożony spaniel powinien przywarować, a ubitą zwierzynę przynieść myśliwemu po wydaniu komendy. Natomiast w przypadku polowania na ptactwo wodne spaniel powinien oprócz bobrowania i wypłaszania przynieść ubite ptactwo bez wydawania polecenia.

Jak pielęgnować cocker spaniela?

Jak pielęgnować naszego pupila? Otóż od momentu przybycia szczeniaka do domu należy go przyzwyczajać do szczotkowania i czesania. Pieska powinno czesać się codziennie szczotką z naturalnego włosa (we wczesnych latach miększą, później twardą) oraz grzebieniem. Niektóre młode spaniele mają cały tułów pokryty tzw. szczenięcym włosem. Jest to miękka, gęsta, średnio długa pokrywa wierzchnia. Całe to owłosienie należy usunąć tępym trymerem lub wyskubać, w przeciwnym razie nigdy nie uzyskamy pożądanego jedwabistego i przylegającego włosia na tułowiu. Pamiętajmy, by stale wyskubywać i trymować wszystkie loczki i kłaczki sterczące na głowie, bokach tułowia oraz łapkach aż do łokci. Ponadto na bocznej zewnętrznej stronie uda aż do stawu skokowego, na szyi i pod brodą naszego milusińskiego. U złotych cocker spanieli bez problemu określimy, które włosy powinniśmy wyskubać, gdyż są one dużo jaśniejsze niż całość okrywy. W przypadku pozostałych rodzajów umaszczeń trymujemy wszystkie włosy, które sterczą. Pies regularnie czesany i szczotkowany nie wymaga kąpieli, a do pół roku jest ona wręcz niewskazana.

W ramach codziennej pielęgnacji powinniśmy dokonywać oględzin uszu. Są one u cocker spanieli bardzo wrażliwe, gdyż ich spory, zwisający płat uniemożliwia dostęp powietrza. W wypadku zauważenia zalegającej woskowiny należy ją usunąć za pomocą watki nawiniętej na pęsetę lub patyczek. Nawilżmy watkę preparatem, który rozmiękcza woskowinę i ułatwia jej usuwanie. Włosy zarastające otwór słuchowy systematycznie wycinajmy. Po tych zabiegach pora sprawdzić oczka naszego maleństwa. Oczy spaniela są o tyle wrażliwe, że może dojść do ich zaprószenia podczas buszowania w trawach. Jeżeli zauważymy wysięki lub zaczerwienienie z łzawieniem przemyjmy je esencją herbaciana lub naparem z świetlika minimum trzy razy w ciągu dnia. Starajmy się nie stosować wyciągu z rumianku, ponieważ odbarwia on włosy w okolicach oczu. Zakażenia uporczywe, nie ustępujące pod wpływem przemywania, kwalifikują się do wizyty u specjalisty. Na koniec kontrolujemy uzębienie psiaka, które powinno być białe, wolne od nalotów kamienia. Naleciały kamień usuwajmy ostrożnie paznokciem lub łopatką dentystyczną. Zaniechanie jego usunięcia może prowadzić do podrażnień dziąseł i ich stanów zapalnych, co z kolei prowadzi do osuwania i rozchwiania zębów.