Wrzuć artykuł na Fejsa! poleć na NK
Pod pojęciem dojrzałości przedszkolnej dziecka rozumiemy osiągnięcie przez nie takiego poziomu rozwoju fizycznego, umysłowego, oraz społeczno – emocjonalnego, który pozwoli mu na pozostawanie przez kilka godzin w ciągu dnia pod opieką nauczycieli i wychowawców przedszkolnych, oraz uczestnictwo w zajęciach organizowanych przez placówki przedszkolne. Dziecko, które osiągnęło dojrzałość przedszkolną powinno bez większych problemów funkcjonować w warunkach przedszkolnych oraz zaadaptować się do życia z grupą dzieci w podobnym wieku.
Dojrzałość przedszkolna
Wyznacznikiem dojrzałości przedszkolnej dziecka są więc takie czynniki jak stan zdrowia, stan rozwoju umysłowego, społecznego, fizycznego oraz odpowiedni wiek. Kryterium wieku jest w przypadku określania dojrzałości przedszkolnej bardzo nieostre, gdyż dzieci rozwijają się w różnym tempie i nie każde dziecko w danym wieku jest w stanie osiągnąć odpowiedni poziom rozwoju w danym aspekcie. Standardowo przyjmuje się, że wiekiem w którym dziecko powinno osiągnąć dojrzałość przedszkolną jest wiek trzech lat. Od takiego wieku dzieci przyjmowane są do najmłodszych grup przedszkolnych.
Dojrzałość przedszkolna i jej wyznaczniki
1. Wychowanie zdrowotne, które obejmuje swym zakresem umiejętność poruszania się w pomieszczeniach i terenie placówki przedszkolnej, przestrzeganie określonych zasad bezpieczeństwa, umiejętność zachowania elementarnej higieny osobistej.
2. Wychowanie umysłowe, które zakłada, że dzieci powinny być przygotowane do zaznajamiania się z otoczeniem społecznym, przyrodą, powinny mieć wykształconą umiejętność słuchania i rozumienia dorosłych, dzieci potrafią również komunikować swoje potrzeby i wyrażać swoje myśli.
3. Wychowanie społeczno – moralne. Od dzieci wymaga się poprawnego zachowania się wobec innych ludzi, prawidłowego współżycia z grupą rówieśniczą, umiejętności wykonywania czynności samoobsługowych.
4. Wychowanie estetyczne – czyli propagowanie obcowania z przyrodą, sztuką, nastawienie na spostrzeganie zjawisk przyrodniczych, plastycznych, dźwiękowych.
Dojrzałość szkolna
Dojrzałość szkolna natomiast jest gotowością dziecka do rozpoczęcia nauki w szkole, dziecko dojrzałe powinno być przygotowane do podejmowania nowych wyzwań, wykonywania poleceń oraz powinno umieć przystosować się do nowego, nieznanego środowiska i zmieniającej się sytuacji życiowej.
Dojrzałość szkolna również nie jest samoistnie uwarunkowana biologicznie, składa się na nią szereg doświadczeń z zakresu sfery motorycznej, emocjonalnej, społecznej i umysłowej. Oceniając poziom dojrzałości szkolnej ocenia się zarazem poziom rozwoju ogólnego dziecka na danym etapie.
Systematyczne kształcenie małego dziecka rozpoczyna się dopiero w szkole, jednakże jego prawidłowy przebieg i powodzenie uzależnione jest od stanu, w jakim sześcio- lub siedmioletnie dziecko do niego przystępuje, zależne jest od gotowości dziecka do podjęcia nauki.
Na początku nauki szkolnej poziom rozwoju dzieci nie jest jednakowy. Młodzi uczniowie zaczynają szkołę w różnym stopniu przygotowania do niej, do podjęcia zadania, które będzie determinowało ich rozwój na dalszym etapie. Na pozytywny stosunek do nauki wpływa wiele różnorodnych czynników. W zakres dojrzałości szkolnej wchodzą nie tylko takie umiejętności jak czytanie, pisanie czy liczenie, lecz również takie przymioty jak: umiejętność prawidłowego współżycia w grupie rówieśniczej i środowisku szkolnym, cierpliwość i wytrwałość, rozumienie zadanych zadań i wykonywanie ich samodzielnie, umiejętność rozumowania przyczynowo – skutkowego, koncentracja uwagi na danym problemie. Poza tymi czynnikami ważne jest osiągnięcie odpowiedniego stanu rozwoju biologicznego, na który składają się: 1. Ogólny stan zdrowia. 2. Rozwój fizyczny. 3. Sprawność motoryczna.
4. Prawidłowa koordynacja ruchów.
Na prawidłowy rozwój dojrzałości szkolnej największy wpływ mają:
1. Czynniki indywidualne, rozumiane jako wrodzone właściwości organizmu, a zwłaszcza ośrodkowego układu nerwowego, który jest podstawą czynności psychicznych.
2. Czynniki środowiskowe, czyli wpływ rodziny i placówki na dziecko, dzielimy je na trzy grupy: warunki materialne (sytuacja mieszkaniowa, dochody rodziców), kulturalne (poziom wykształcenia rodziców, kultura językowa, sposoby spędzania wolnego czasu) oraz warunki społeczno – psychologiczne, takie jak struktura rodziny, osobowość rodziców, stosunki wewnątrz rodziny.
Was this helpful?
0 / 0