Dysleksją rozwojową nazywamy charakterystyczne trudności w uczeniu się czytania, pisania czy liczenia. Powodem tych trudności mogą stać się pewne zakłócenia w rozwoju mowy, postrzegania, pamięci słuchowej i wzrokowej czy ruchu. Dysleksja nie jest jednak wynikiem wolniejszego rozwoju umysłowego czy obniżonej inteligencji. Również dzieci, u których rozwój umysłowy jest prawidłowy i które osiągają dobre wyniki w testach inteligencji mogą cierpieć na dysleksję.
Dysleksja – rodzaje
- Dysleksja – są to problemy w czytaniu (czytanie jest zazwyczaj powolne).
- Dysortografia – trudności z opanowaniem poprawnego pisania, dzieci popełniają dużo specyficznych błędów ortograficznych.
- Dysgrafia, czyli nieumiejętność czytelnego pisania.
- Dyskalkulia – problemy z przyswojeniem podstawowych zagadnień matematycznych.
Znamienne jest to, że jedna osoba może cierpieć na wszystkie rodzaje dysleksji, najczęściej jednak spotyka się dysleksję sprzężoną z dysortografią.
Dysleksja u dzieci – przyczyny
Zdania na temat przyczyn powstawania dysleksji są niejednoznaczne. Jedne koncepcje stawiają na możliwość dziedziczenia tego obciążenia (niedawno nawet zidentyfikowano gen odpowiedzialny za występowanie dysleksji) inne zaś forsują pogląd, że za dysleksję odpowiadają mikrouszkodzenia komórek mózgu, do których dochodzi w czasie ciąży lub porodu. Jeszcze inne zaś zakładają, że przyczyna tkwi w zaburzeniach hormonalnych (ściślej – nadprodukcji testosteronu w okresie prenatalnym), lub nieprawidłowościach rozwoju centralnego układu nerwowego i brak dominacji którejś z półkul mózgu.
Zdiagnozowanie dysleksji rozwojowej powinno być przeprowadzone przez grupę specjalistów, w skład której wchodzić powinni: psycholog, pedagog, logopeda, foniatra, okulista oraz psychiatra dziecięcy.
Diagnoza powinna objąć:
- Ocenę poziomu rozwoju umysłowego.
- Szczegółową ocenę umiejętności czytania i pisania.
- Ocenę funkcji towarzyszących pisaniu i czytaniu: percepcyjnych, motorycznych i językowych (oraz ich zintegrowanie).
- Konsultacje z logopedą i psychiatrą.
Należy pamiętać, że opinia wydana przez fachowców nie oznacza zwolnienia ucznia z jakichkolwiek wymagań, a jedynie służy dobremu ukierunkowaniu działań pomocowych, czyli terapii pedagogicznej.
Dysleksja u dzieci w wieku przedszkolnym
Im szybciej dostrzeże się niepokojące objawy u dziecka (problemy z czytaniem i pisaniem) tym skuteczniejsza i łatwiejsza będzie pomoc. Nie istnieje jednak jeden zunifikowany test, który pozwoli dokładnie określić czy dziecko jest dyslektykiem czy nie. Dlatego właśnie dużo zależy od dobrej spostrzegawczości rodziców dziecka oraz grona nauczycielskiego. Nie wolno lekceważyć żadnych niepokojących objawów, trzeba jak najszybciej udać się do specjalisty, który potwierdzi nasze obawy lub je podważy.
Dysleksja – leczenie
Placówkami które zajmują się orzekaniem o dysleksji są poradnie zdrowia psychicznego dla dzieci i młodzieży, poradnie psychologiczno – pedagogiczne, czy oddziały Polskiego Towarzystwa Dysleksji. Jeżeli testy przeprowadzone w tych placówkach poparte badaniami pediatrów, okulistów i laryngologów nie wykażą żadnych anomalii rozwojowych, trzeba liczyć się z tym, że możemy mieć do czynienia z dysleksją. Wtenczas specjaliści zalecą wymagane ćwiczenia, które uczeń wykonuje zarówno pod opieką specjalisty, jak i w domu. Ćwiczenia takie zazwyczaj są w formie zabaw i gier, nie są zatem zbyt męczące.
Zdarza się również tak, że mimo intensywnie prowadzonej terapii dziecko ma nadal kłopoty. Wtedy aby pomóc uczniom w kontynuowaniu nauki zadaniem rodziców jest postaranie się o specjalne zaświadczenie, które potwierdzi istnienie zaburzeń oraz takie, które poinformuje szkołą o tym, że dziecko chodzi na zajęcia reedukacyjne. Szkoła mając takie zaświadczenie powinna traktować ucznia z dysleksją w specjalny sposób – nie ocenia się go wtedy pod kątem pisowni, błędów ortograficznych, daje się więcej czasu na przepisywanie z tablicy, książki, czytanie tekstu, natomiast w trakcie jakichkolwiek testów czy sprawdzianów komisja powinna zagwarantować więcej czasu na ich napisanie. Istotna jest również rola rodziców, którzy powinni włączyć się w takie zajęcia, wykonując zadane ćwiczenia w domu. Czas potrzebny na uporanie się z problemem dysleksji jest bardzo zindywidualizowany, część uczniów potrzebuje mniej, a część więcej czasu. O zakończeniu zajęć decydować powinien zawsze terapeuta. Prawidłowo douczani dyslektycy powinni bez większych trudności kończyć szkoły, wielu z nich także udaje się i z powodzeniem kończy studia.
Dysleksja u dzieci – objawy
Warto wyczulić swoją uwagę na kilka symptomów, które mogą świadczyć o wystąpieniu dysleksji, a które są zauważalne już w bardzo młodym wieku:
- Małe dziecko nie raczkuje, zaczyna chodzić i mówić dużo później, nie umie poprawnie złożyć zdania.
- Dziecko przedszkolne nie potrafi nauczyć się wierszyka, jego prace plastyczne nie zawierają detali, ma problemy z zapięciem guzików, myli lewą i prawą stronę.
- Zerówkowicz nie różnicuje podobnych głosek (np. f – w, p – b), nie orientuje się w czasie.
- Dziecko w podstawówce nie może zbudować poprawnie dłuższej wypowiedzi, myli litery w czasie czytania, nie używa kropek, ogonków czy daszków przy literach, brzydko pisze, ma problemy z opanowaniem tabliczki mnożenia.
Was this helpful?
0 / 0