Wrzuć artykuł na Fejsa! poleć na NK
W dzisiejszych relacjach między ludźmi bardzo ważny jest zdrowy i piękny wygląd. Choć to głównie od płci pięknej wymaga się zgrabnej figury, mężczyźni o właściwej postawie są także pożądani. Wiele zależy tu od zdrowego trybu życia, właściwej diety czy sprawności fizycznej. Również szeroko rozwinięta medycyna estetyczna może wiele nam pomóc w tej kwestii. Czasem jednak ani operacja plastyczna, ani rygorystyczna dieta, ani też godziny spędzone na siłowni nie dadzą upragnionych efektów, jeśli dotknie nas jakaś choroba. Chodzi tu głównie o przypadłości atakujące nasz układ mięśniowy, co może skutkować nawet problemami z poruszaniem się.
Jedną z takich chorób jest dystrofia mięśni. Jest to zwyrodnienie tkanki mięśniowej, łącznej, polegający na symetrycznym, obustronnym zaniku mięśni. Dotyka ona dzieci i młodzież. Przy tym schorzeniu nie dochodzi na szczęście do martwicy czy upośledzenia czucia. Przyczyn jej występowania należy szukać w uwarunkowaniach genetycznych, ponieważ jest to choroba dziedziczna. Z tego powodu jeżeli w naszej rodzinie ktoś chorował na podobną przypadłość, powinniśmy udać się do ośrodka specjalizującego się w wykrywaniu chorób genetycznych w celu zbadania i określenia stopnia ryzyka jego występowania u naszych dzieci. Jest to bardzo istotne, gdyż zaniedbanie tego typu czynności może skutkować kalectwem naszych pociech w przypadku późnej diagnozy. A chyba każdy odpowiedzialny rodzic pragnie by jego dziecko rozwijało się w zdrowy sposób. Dziś w każdym większym mieście przynajmniej jedna taka poradnia się znajduje.
Objawy tej choroby są różne gdyż wyróżnia się różne jej rodzaje. Do objawów ogólnych należy zanik mięśni szkieletowych, który występuje między drugim a dziesiątym rokiem życia prowadząc do nadmiernego skrzywienia kręgosłupa, skoliozy. Dalej choroba przenosi się na mięsień sercowy. Cały czas mięśnie zanikają co objawia się w trudnościach z poruszaniem, utrzymaniem właściwej (pionowej) postawy ciała. Z czasem chód staje się „kaczkowaty” oraz dochodzi do deformacji dolnych kończyn, głównie łydek. Prowadzi to do ograniczeń w poruszaniu się i częstych upadków, co również bywa przyczyną skracania się stawów.
Wyróżnia się trzy główne rodzaje zaniku mięśni. Pierwszy z nich to postać obręczowa. Tutaj dochodzi do zaniku mięśni obręczy miednicy i powoduje całkowite unieruchomienie nóg. Czasem choroba może atakować obręcz barkową i wtedy zagrożone są górne kończyny. Na ten rodzaj chorują zarówno mężczyźni jak i kobiety. Drugi rodzaj to dystrofia twarzowo-łopatkowo-ramieniowa. Tu zanik mięśni dotyczy części twarzowej, dalej rozprzestrzeniając się na ramiona i łopatki. Prowadzi ona do deformacji twarzy i niemożliwości poruszania górnymi kończynami. W większości zanotowanych przypadków dolegliwość ta dosięga kobiety w ciągu pierwszych lat życia. Najczęściej występującą postacią jest dystrofia Duchenne’a. Objawia się tylko u płci męskiej, przypadków zachorowania kobiet odnotowano kilka. Pierwsze objawy uwidaczniają się w początkowych miesiącach życia. Przeważnie w ciągu pierwszych dwudziestu czterech od urodzenia. Prowadzi do ogólnego zaniku mięśni, początkowo doprowadzając do utraty możliwości poruszania się a w końcu do śmierci. Przyczyną zgonu może tu być kardiomiopatia, czyli zanik mięśnia sercowego powodujący wyłączenie jego pracy, poprzedzony zaburzeniami jego rytmu oraz zanik mięśni wspomagających układ oddechowy.
Choroby genetyczne są nieuleczalne. Podobna sytuacja ma miejsce w tym przypadku. Leczenie ogranicza się w zasadzie tylko do stosowania środków anabolicznych, które stymulują przyrost tkanki mięśniowej poprzez dostarczanie komórkom mięśniowym dużej porcji białek. Substancjami pomocniczymi jest gliceryna i kwas glutaminowy. Mają one za zadanie eliminację wapnia z organizmu. Występują pod postacią leków sterydowych.
Rehabilitacja i fizjoterapia jest najskuteczniejszą terapią w przypadku zaniku mięśni. Czasem operacje ortopedyczne mogą wspomóc te działania. Jak najczęstsze wykonywanie i powtarzanie ćwiczeń może opóźnić rozwój choroby, ale nigdy nie doprowadzi do całkowitego wyleczenia. Powinna być ona wykonywana przez wysoko wykwalifikowanych rehabilitantów. Niestety Polskie realia nie gwarantują dostatecznego dostępu chorego do tego typu zabiegów. Warto więc w miarę posiadania środków finansowych o prywatną opiekę fizjoterapeuty nad chorym, by zmaksymalizować długość życia i zapewnić mu jak największy komfort. W ostateczności cześć ćwiczeń możemy wykonywać w domu we własnym zakresie, po wcześniejszym ich przeprowadzeniu pod okiem fachowca.
Rokowania dla pacjenta chorego na dystrofie mięśniowe są złe. W każdym przypadku prowadzą one do śmierci. Średnia długość życia wynosi, zależnie od rodzaju zaniku mięśni od dwudziestu siedmiu do nawet pięćdziesięciu lat. Działania profilaktyczne w tym przypadku nie występują, ponieważ nie ma skutecznej metody walki z tą chorobą. Ludzie z grupy podwyższonego ryzyka, czyli ci w rodzinach, których występuje taka przypadłość, powinni poddać się szczegółowym badaniom.
Was this helpful?
0 / 0