Wrzuć artykuł na Fejsa! poleć na NK
Dzieci, choć różne, często upodabniają się do swoich rodziców. Rzadko zdajemy sobie z tego sprawę, że już będąc w ciąży mamy wpływ na to jakie będzie nasze dziecko. A ten czas ma bardzo duży wpływ na jego późniejsze zachowania, reakcje, a nawet osobowość. Jeśli kobieta w ciąży jest spokojna, wypoczywa, nie towarzyszy jej stres – jest zrelaksowana i szczęśliwa, jej narodzone dziecko również takie będzie. Już po narodzinach będzie spokojne, mało płaczliwe, będzie czuło się bezpieczne i spokojne. Kobiety w ciąży, które przechodzą duży stres, mają kłopoty, są samotne, nieszczęśliwe i często płaczą, powodują, że ich dziecko również staje się bardzo wrażliwe i rozdrażnione. Tak naprawdę na to jakie jest nasze dziecko emocjonalnie mamy ogromny wpływ. Nie jest udowodnione czy to geny rodziców, czy też późniejsze wychowanie mają większy wpływ, z pewnością oba przypadki są istotne.
Nadwrażliwość u dzieci
Gdy widzimy niemowlaka, który karmiony przez mamę nagle zaczyna płakać, bo mama zbyt głośno coś powiedziała lub zaśmiała się, myślimy sobie – „ale jest wrażliwe”. Gdy męczymy się, by ubrać malucha, bo nie lubi metek, sztywnego materiału koszulki, gdy próbujemy je wykąpać, a ono krzyczy wniebogłosy, nie chce jeść, bo jedzenie dziwnie pachnie lub budzi się za każdym razem gdy ktoś przejdzie w okolicy jego pokoju, tłumaczymy innym „jest bardzo wrażliwe”.
Wrażliwość emocjonalna dziecka to trudna cecha, często utożsamiana z lękiem maluszków, przed zmianami w codziennym trybie dnia, gdy nie czuje się bezpieczne, obawia przed nowymi sytuacjami bądź nieznanymi osobami. Często psychika dziecka, która ma słabo ukształtowane mechanizmy obronne, nie radzi sobie z różnorodnymi i silnymi bodźcami. Dziecko więc unika negatywnych doznań. Problem wzrasta z wiekiem.
Są również dzieci, które już w momencie przyjścia na świat wymagają więcej naszej uwagi i czułości. Najważniejsze by umiejętnie wczuć się w sytuację malca, co jest kluczem do jego prawidłowego rozwoju osobowości i odpowiedniego wychowania.
Nadwrażliwość emocjonalna – przyczyny 1. Bardzo dużą rolę odgrywa nasz nastrój oraz stan emocjonalny w czasie ciąży. Bardzo ważne jest więc by dbać w okresie ciąży nie tylko o zdrowie ale i o dobre samopoczucie. Starajmy się nie denerwować byle powodem, unikajmy stresujących sytuacji, wypoczywajmy jak najwięcej, słuchajmy muzyki, która wprawia nas w dobry nastrój i starajmy się by nie ustępował. Jeśli my będziemy szczęśliwe nasze maluszki już będąc w brzuszku będą to wyczuwały i narodzą się pogodne oraz szczęśliwe. 2. Bardzo ważne są początki po narodzinach. Nie przesadzajmy z ciszą, dziecko powinno zaznać naturalnego przebiegu dnia, jeśli ma być to dla niego czymś normalnym. Jeśli wciąż ściszamy telewizor, unikamy spotkań z ludźmi bądź zachowujemy się nie naturalnie, w późniejszym okresie życia dziecka stanie się to kłopotem. Stwierdzając, że dziecko jest na tyle duże, by funkcjonować jak reszta domowników, wprowadzimy stare nawyki, a dziecko dozna dezorientacji i będzie przerażone. Na dźwięk głośnej muzyki ucieknie do cichego pomieszczenia lub zatka uszy, przerazi go większa ilość gości lub tłum ludzi w markecie, a gdy wejdziesz do pokoju gdy będzie spało, natychmiast się wybudzi. Zachowujmy się więc przy maluchu naturalnie, by przyzwyczajało się do codziennego życia takiego jakim jest.
3. Jeśli w pierwszych latach życia, będziesz znacznie dominującym rodzicem, lub towarzyszą twojemu dziecku dominujący rówieśnicy, wrażliwość twojego malucha stanie się dla niego ogromnym ciężarem. Mogą rozwinąć się w nim wewnętrzne zaburzenia i sprzeczności.
Dziecko nadwrażliwe emocjonalnie
Dziecko nadwrażliwe odczuwa wszystko intensywniej niż jego rówieśnicy, co towarzyszy mu od urodzenia, również w życiu dorosłym. Osoby nadwrażliwe częściej cierpią i są narażone na zranienia. W przypadku dzieci, chłopcy z nadwrażliwością są bardzo wstydliwi i mniej sprawni fizycznie od rówieśników. Dziewczynki zaś szybciej reagują płaczem na wiele sytuacji. Dzieci z nadwrażliwością lepiej czują się małych grupach społecznych, z dala od hałasu i najlepiej wśród znajomych osób.
Jeśli twoje dziecko ma problemy z zasypianiem, ma lęki, apatię, objawy nerwicowe to odpowiedni sygnał, że twoje dziecko ma problemy i z czymś sobie nie radzi. Jednym słowem twoje dziecko potrzebuje pomocy. Dziecko poniżej 4 roku życia nie potrafi opisać ani tez nazwać uczucia strachu, to ty musisz je bez przerwy uważnie obserwować. Jeśli nie zauważysz i zlekceważysz problem w przyszłości nasili się do stopnia ucieczkowego zaburzenia osobowości. Twoje dziecko będzie wciąż z tyłu, stanie się bierne i postara się unikać wszelkich kontaktów, a także odpowiedzialności bądź podejmowania jakichkolwiek decyzji.
Jeśli nie radzisz sobie z tym problemem twojego dziecka, poproś o pomoc psychologa!
Was this helpful?
0 / 0