Jak medytować?

Medytacja to najogólniej mówiąc zagłębianie się w myślach, rozważanie lub namysł. Wszystkie te określenia oznaczają praktyki, których celem jest samodoskonalenie, stosowane zwłaszcza w jodze oraz religiach Wschodu, takich jak buddyzm, taoizm, konfucjanizm, hinduizm, dżinizm. Ostatnio jednak metody tej używają także niektóre szkoły psychoterapeutyczne. Ponadto jej elementy można też zauważyć w chrześcijaństwie (hezychazm) i islamie (sufizm).

Jak medytować?

Jakkolwiek rozpoczęcie medytowania wydaje się proste i może być stosowane zarówno w grupach jak i samotnie, na przykład w domu, to najlepiej zrobimy, gdy najpierw zapoznamy się z tymi takimi technikami za pośrednictwem doświadczonego instruktora. Praktyka kojarzy się zawsze we współczesnym społeczeństwie raczej tylko pozytywnie, jednakże trzeba pamiętać, że jest to wpływanie na własną świadomość, a także w efekcie może ot skutkować wpływem na podświadomość. Jest to przecież jakby nie patrzeć ingerowanie w naszą kondycję psychiczną, a z nią nie ma żartów, tym bardziej, że przyszło nam egzystować w czasach, w których choroby cywilizacyjne, w tym psychiczne szybciej nas dotykają.

Warto też zauważyć, iż na przekór łacińskiemu źródłosłowowi wschodnia medytacja niekoniecznie ma coś wspólnego z namysłem, a niejednokrotnie jest jego przeciwieństwem. Niektóre szkoły filozoficzne zalecają wręcz oczyszczenie umysłu z jakichkolwiek myśli i wyobrażeń, np. Jogasutry Patańdźalego (joga to zatrzymanie aktywności umysłu). Taki rodzaj tej praktyki jest spokojną obserwacją. Ale są też inne techniki polegające na aktywnej wizualizacji takie jak bhawana (tworzenie), kalpana (budowanie). Metoda ta jest zwłaszcza szczególnie wykorzystywana przez buddyzm tybetański.

Metody medytacji

Pojawia się więc pytanie, jak medytować? Metody medytacji wydają się być bardzo różne, ale ich końcowy wpływ na umysł może być bardzo podobny. Przykładem wartym uwagi jest bardzo popularna medytacja pochodząca z tradycji zen. Na początku należy wybrać sobie w mieszkaniu oddzielne miejsce (pokój lub kącik w nim). Będzie ono od tej pory specjalnie do tego celu przeznaczone. Powinno też być zawsze uporządkowane i czyste. Kładziemy na podłodze materac lub matę, nie za miękką i nie za twardą. Światło powinno być umiarkowane, toteż w dzień zasłońmy okna, a w nocy włączmy lampkę. Praktykę tę pobudza wyjątkowy nastrój, więc można w miejscu medytacji postawić kwiaty lub zapalić wonne kadzidło. Praktykowanie tej czynność można rozpocząć od niezbyt długiego czasu – 5 do 10 minut. Natomiast gdy organizm się już przyzwyczai będziemy mogli wydłużyć siedzenie, ale nie może ono być dłuższe, niż do 40 min. Zaleca się też stałą godzinę w ciągu dnia lub chociaż porę. Korzystniej też być lekko głodnym. Jeśli chodzi o sposoby siedzenia to są one różne, a najlepiej wybrać dla nas najwygodniejszą pozycję. Pozycja lotosu jest najpopularniejsza, gdyż jest najstarsza, znana już od czasów przedbuddyjskich. Prawą stopę musimy położyć na lewym udzie, a lewą na prawym udzie (w tej kolejności). Niezależnie jednak od wyboru pozycji nasz kręgosłup musi być prosty. Głowa i barki znajdują się tu jakby na jednej nitce, z podbródkiem trochę przyciągniętym do szyi, a oczy nie mają być ani zamknięte, ani też zbyt mocno otwarte. Nie należy też rozglądać się dookoła. Nasz wzrok skierowany będzie na jeden określony punkt na podłodze. Ręce natomiast powinny być swobodnie złączone.

Skuteczna medytacja

Do skutków medytacji można zaliczyć zalety oraz wady tej praktyki. Zalety to m.in. fizjologiczne efekty medytacji takie jak zmniejszone ciśnienie krwi, zmniejszone tętno, zmniejszenie stężenia kwasu mlekowego we krwi (związane z redukcją lęku), poczucie harmonii umysłu, większa akceptacja siebie i pewność siebie oraz zwiększona zdolność koncentracji. Trzeba też podkreślić, że odnotowano nieliczne przypadki niekorzystnego wpływu medytacji. Występować one mogą tylko raczej tylko wśród osób zaburzonych psychicznie (depresje lub lęki).