Reżyser to z definicji artysta, autor koncepcji artystycznej sztuki. Ma za zadanie inspirować współpracowników, ale także nimi kierować. Jest odpowiedzialny za całokształt filmu bądź programu telewizyjnego. To w jednej osobie poeta i generał. Musi być osobą wrażliwą na świat, a jednocześnie na tyle silną, by wprowadzić swoje plany w życie. Jednak szczególnie istotna jest wrażliwość na świat i niemal nieograniczona wyobraźnia.
Wszystkie te cechy nie decydują jednak o tym, czy zostaniemy reżyserami. Reżyseria bowiem nie jest co do zasady kierunkiem dla osób tuż po maturze. Wielu kandydatów ma już w kieszeni dyplom jakiejś wyższej uczelni. Większość z nich ma także wyobrażenie ogólne o zawodzie i ewentualnej reżyserskiej przyszłości.
Kandydaci do zawodu reżysera mają do wyboru: studia w łódzkiej Filmówce, studia na Wydziale Radia i Telewizji w Katowicach oraz w Wyższej Szkole Sztuk Wizualnych i Nowych Mediów w Warszawie, gdzie wykłada elita polskich reżyserów. Same egzaminy na każdej z uczelni wyglądają podobnie i przebiegają w trzech etapach.
Pierwszy z etapów jest nie punktowany. Służy wyłącznie do zakwalifikowania wybranych kandydatów do etapu drugiego. Podstawą przejścia do drugiego etapu jest ocena z prac własnych i ankiety, czyli specjalnego zestawu pytań. Odpowiedzi na pytania z ankiety udziela się w domu. Generalnie dotyczą one wiedzy o kulturze i poglądów ankietowanego na sztukę. Praca własna, składana w teczce, obejmuje dwa pomysły na scenariusz. Jeden ma być pomysłem na film fabularny, drugi zaś na dokumentalny. Scenariusz ma być spisany w formie maszynopisu o długości 1 – 5 stron. Ponadto do teczki dołączyć należy 7 – 15 ponumerowanych kolejno fotosów własnego autorstwa, ułożonych w cykl narracyjny. Tematem pracy jest jeden z tematów: człowiek, miejsce lub zdarzenie. Ostatnim elementem powinna być wypowiedź filmowa kandydata, utrwalona na płycie CD. Wypowiedź może trwać nie dłużej niż 10 minut, a jej forma to etiuda fabularna, etiuda dokumentalna lub reportaż.
Drugi etap polega na ocenie kandydatów wg predyspozycji do zawodu. Kandydaci przedstawiają uzasadnienie projektów swoich filmów oraz bronią poglądów wyrażonych w ankiecie i pracach własnych.
Trzeci etap to część pisemna, sprawdzająca predyspozycje praktyczne. W jej skład wchodzi kolejno: zadanie fabularne na wyobraźnię, pracę z aktorem w formie etiudy z przebiegiem dramaturgicznym (scena) i ciąg montażowy fabularny jako sprawdzian narracyjny. Następne elementy egzaminu to pisemna obserwacja dokumentalna, dalej wykonanie ciągu montażowego dokumentalnego z powierzonych fotografii a także przeprowadzenie rozmowy z człowiekiem jako zadanie dokumentalne. Ostatnia rzecz to wykonanie kompozycji plastycznej kamerą VHS oraz zdanie języka obcego w formie pisemnej.
Po tak trudnych egzaminach zaczynają się równie trudne studia. Pochłaniają one bardzo dużo czasu, a to ze względu na realizację obowiązkowych etiud i filmów fabularnych o różnej tematyce. Mimo, że studia trwają cztery lata to są one wypełnione sporą dozą ciężkiej pracy. Plusem dla wielu jest fakt, że studia reżyserskie są w dużej mierze studiami praktycznymi, co w Polsce nie zdarza się często.
Po studiach początkującego reżysera czeka wybór ścieżki kariery. Pamiętajmy, że dróg wyboru miejsca pracy jest bardzo niewiele. Telewizja nie zawsze lubi filmowców wykształconych w szkołach filmowych. Raczej stawia na ludzi przyuczonych, zależnych od stacji. Kuszącą dla młodych opcją jest praca w branży filmowej. Tu jednak szczęście uśmiecha się do niewielu. Szacunki mówią, że w branży filmowej zaczyna pracować ok. 0,5 absolwenta rocznie. Ambicją chyba wszystkich jest robienie prawdziwego kina, czyli fabuły, na co szanse są równie niewielkie co w branży filmowej. Dobrym pomysłem na początek jest zabranie się za małe formy – dokumenty, przedstawienia teatru i filmy reklamowe., dzięki którym można zarobić sporo pieniędzy, które na pewno przydadzą się na „głębokiej wodzie”.
Was this helpful?
8 / 0