Wrzuć artykuł na Fejsa! poleć na NK
Niektóre osoby w chwilach silnego napięcia emocjonalnego nie są w stanie przełknąć ani kęsa. Inne wręcz przeciwnie – w stresowych sytuacjach jedzą. Jedzenie pomaga im pozbyć się uczucia niepokoju.
Co to jest jedzenie kompulsywne ?
Zwane jest inaczej uzależnieniem od jedzenia. Od urodzenia jesteśmy przyzwyczajani do tego, że jedzenie nie tylko syci, ale też usuwa złe emocje. Płaczące niemowlę matka przystawia do piersi. Dziecko uspokaja się nawet wtedy, gdy nie jest głodne. Czuje bowiem ciepło i bliskość mamy. Potem ten nawyk pocieszania się jedzeniem utrwalany jest przez całe życie. Na poprawienie humoru zabieramy dziecko na lody lub dajemy batonika. W taki oto sposób z malca wyrasta najpierw nastolatek, a potem dorosły człowiek, dla którego pocieszeniem i nagrodą jest jedzenie.
Na czym polega jedzenie kompulsywne? ○ na spożywaniu pokarmu w zbyt dużych ilościach, w dużo szybszym tempie niż zazwyczaj, w samotności, ○ jedzenie bez odczuwania fizycznego głodu, ○ towarzyszy temu poczucie winy i wstydu, ○ jedzenie pełni rolę narkotyku- pozwala zapomnieć o problemach, ○ przywiązywanie nadmiernej wagi do jedzenia,
○ zastępowaniem niezaspokojonych potrzeb objadaniem się.
Cechy osób kompulsywnie objadających się: ○ mają trudności w wyrażaniu własnych emocji, ○ nie radzą sobie ze stresem, ○ odczuwają strach, ○ złość, ○ podenerwowanie,
○ mają niską samoświadomość.
Skutki jedzenia kompulsywnego: ○ nadwaga i otyłość, ○ brak energii, ○ zmęczenie, ○ znużenie, ○ wycofywanie się z życia towarzyskiego, ○ samotność, ○ unikanie aktywności fizycznej,
○ zły stan psychiczny.
Jedzenie kompulsywne – leczenie: ○ psychoterapia, której celem jest uświadomienie problemu, poznanie mechanizmów uzależnienia, zrozumienie własnych emocji i potrzeb, powrót do normalnego sposobu odżywiania.
○ pomoc dietetyka w ułożeniu odpowiedniej diety, udział w grupach wsparcia.
Rada psychologa Jeśli zdarzy nam się niekontrolowane zajadanie stresu, nie obwiniajmy się, nie wzbudzajmy w sobie wyrzutów sumienia. Przygotujmy listę innych niż jedzenie przyjemności, np. słuchanie ulubionej muzyki, spotkanie ze znajomymi. Ulgę przynosi też zawsze „wygadanie się” komuś bliskiemu.
Jeśli nauczymy się rozpoznawać u siebie symptomy stresu i rozładowywać go, nie będziemy musieli rekompensować sobie złego nastroju jedzeniem. Pierwszym krokiem do sukcesu jest uświadomienie sobie, jak reagujemy na stres. Warto zastanowić się, kiedy najczęściej sięgamy po jedzenie, chociaż nie czujemy głodu. Rozpoznanie takich sytuacji pozwoli się przed nimi zabezpieczyć.
Was this helpful?
0 / 0