Kifoza

Kręgosłup utrzymuje prawidłową postawę ciała. Jest także podstawowym narządem ruchu.

Często dochodzi do skrzywienia kręgosłupa:

• Skolioza – to boczne skrzywienie kręgosłupa. Ujawnia się zwykle w okresie skoków wzrostowych: między pierwszym a trzecim, piątym a ósmym i jedenastym a czternastym rokiem życia.
• Lordoza – to nadmierne wygięcie kręgosłupa do przodu na odcinku lędźwiowym.
• Kifoza

Kifoza

Kifoza – zwana też jest inaczej kifozą młodzieńczą lub chorobą Scheuermanna. Kifoza (tzw. okrągłe plecy), to nadmierne wygięcie kręgosłupa do tyłu na odcinku piersiowym. Dziecko garbi się, wysuwa głowę i barki do przodu. Łopatki odstają i oddzielają się od siebie. Klatka piersiowa wygląda na zapadniętą lub spłaszczoną. Ciężkim momentem dla dziecięcego kręgosłupa jest pójście do szkoły. Dziecko narażone jest wtedy na noszenie ciężkiego tornistra, długie siedzenie przy biurku w nieprawidłowej pozycji, sprzyja to skrzywieniom. W okresie wczesnoszkolnym dziecko szybko rośnie. Mięśnie nie nadążają za rozwojem kośćca i nie są wystarczającą podporą dla kręgosłupa.

Kifoza to dość często spotykane zaburzenie kostnienia kręgów, które może być przyczyną zmian zwyrodnieniowych kręgów piersiowych w starszym wieku. Istotą choroby jest przenikanie elementów chrzęstnych krążka międzykręgowego do trzonów kręgów. Pociąga to za sobą powstawanie tzw. guzków Schmorla i klinowate ku przodowi spłaszczenie trzonów. Powoduje to nadmierną kifozę grzbietu, a także spłaszczenie krążków międzykręgowych.

Kogo dotyczy ten problem?

• Proces ten spotykany jest u obu płci.
• Najczęściej występuje w wieku 15-16 lat.
• Kończy się w momencie ukończenia procesu kostnienia, czyli w wieku 22-24 lat.

Zdarza się nie w pełni rozwinięta choroba Scheuermanna – bez kifozy. Jest to zjawisko niezwykle pospolite. Dotyczy około 1/4 młodzieży w wieku tuż po pokwitaniu.

Kifoza – przyczyny

Proces polegający na występowaniu mnogiej wysepkowej martwicy chrzęstnych płytek granicznych trzonów kręgów w środkowym i dolnym odcinku piersiowym. Stan ten nazywany jest dystrofią wzrostową kręgów. Cechuje się on – poza guzkami Schmorla – nierównością, falistością, rozwarstwieniem oraz nierównomiernym zagłębieniem dolnych i górnych powierzchni trzonów. Może to nie powodować żadnych dolegliwości.

W wieku 40-50 lat w wyniku tych zmian rozwijają się na wielu poziomach osteofity (wyrośla kostne) trzonów kręgów.

Kifoza – leczenie

• Należy wykonywać ćwiczenia rozciągające kręgosłup, np. mostek, koci grzbiet, wspinanie na palcach z wyciągniętymi w górę rękami.
• Dziecko może oglądać telewizję z laską na plecach podtrzymywaną ramionami przez 20-50 min dziennie.
• Nie powinno nosić ciężkiej torby na jednym ramieniu (może to potęgować objawy).
• Tornister powinien mieć szerokie regulowane szelki i sztywną część przylegającą do pleców.
• Wcześnie wykryte nieprawidłowości postawy można skorygować. Dlatego trzeba obserwować dziecko, czy się nie garbi, jak ma ustawione barki, łopatki.
• Regularne badania kontrolne u pediatry pozwolą wychwycić wszelkie nieprawidłowości.
• W okresie aktywności choroby (niezależnie od wieku) zaleca się nie obciążać kręgosłupa dźwiganiem ciężarów, skokami, zbyt długim przebywaniem w pozycji pionowej i pracą w zgiętej pozycji.
• Zalecane jest spanie na wznak, na równym posłaniu, najlepiej z deską pod materacem i płaską poduszką pod głową.
• Pożądane są łagodne ćwiczenia wzmacniające mięśnie grzbietu, zwłaszcza pływanie, przede wszystkim na plecach.
• Czasami (rzadko) zachodzi potrzeba noszenia gorsetu prostującego tułów