Wrzuć artykuł na Fejsa! poleć na NK
Kiła jest chorobą, która przenosi się głównie drogą płciową. Wywołuje go krętek blady (łac. Treponema pallidum ssp. pallidum). Do zakażenia dochodzić może również drogą przezłożyskową.
Chorobę można podejrzewać na podstawie wywiadu epidemiologicznego i badania fizykalnego. Jednak ostateczne rozpoznanie dają badania laboratoryjne.
Kiła – objawy
Objawów choroby jest wiele, gdyż ma ona wieloetapowy przebieg. Objaw pierwotny zwany także wrzodem twardym to jeden z pierwszych objawów klinicznych zakażenia. Pojawia się już w 3 tygodniu wylęgania skrętka bladego, najczęstsza zmiana jest umiejscowiona na zewnętrznych narządach płciowych, chociaż może też wystąpić na miejscach innego typu- jak wargi czy dłonie. Kształtem przypomina pojedyncze owrzodzenie o okrągłym kształcie, a jego brzegi są głębokie.
Podstawa jest twarda i nie bolesna. Zmiany pierwotne są zakaźne. Z kolei kłykciny płaskie zwane także lepieżami płaskimi to wykwity typowe dla choroby II rzędowej nawrotowej. Najczęściej atakują one miejsca maceracji naskórka (fałdy ciała, narządy płciowe). Lepieże występują pod postacią sączących się grudek i są płaskie albo przerosłe. Podstawa jest tu szeroka. Ponadto pojedyncze zmiany mają tendencję do zlewania się, a lepieże płaskie są zakaże. Innym objawem są osutki, które mają charakter skórnych, swoistych zmian. Są one typowe są dla choroby II rzędowej, zarówno wczesnej jak i nawrotowej. Występowanie zmian obserwuje się zarówno na skórze jak i na błonach śluzowych. Bywają to osutki plamiste, grudkowe, plamisto-grudkowe, grudkowe o formie przerosłej lub krostkowej. szczególnie zakaźne są grudki przerosłe, sączące i lepieże płaskie.
Kiła – przyczyny
Przyczynami zachorowań są zakażenia w wyniku odbycia stosunku pochwowego, analnego lub oralnego z osobą zakażoną. Wówczas to dochodzi do kontaktu sączących zmian tj. owrzodzenia, nadżerki, grudki, jednego partnera ze skórą lub śluzówką drugiego partnera. Krętki blade wnikają do uszkodzonej skóry lub nie zmienionej błony śluzowej. W ciągu kilku godzin bakterie docierają do regionalnych węzłów chłonnych i szybko rozprzestrzeniają się w całym organizmie. Osoby zdrowe narażone są także w przypadku pocałunku z zarażonym. U tego ostatniego zmiany chorobowe są bowiem obecne też w gardle. Oczywiście każde uszkodzenie skóry u osoby zdrowej naraża ją na ryzyko podczas intymnego kontaktu z osobą zakażoną.
Kiła – leczenie
W trakcie leczenia wykorzystuje się antybiotyki, między innymi najstarszy z nich, czyli penicylinę w postaci penicyliny G. Dawki lekarstw i długość leczenia zależy od stadium choroby (może ona trwać nawet do pięciu lat). Chorzy po zakończeniu kuracji poddawani są badaniom kontrolnym. Stosuje się też badania serologiczne, które mają potwierdzić skuteczność leczenia. Podczas stosowania prawidłowej terapii możliwe jest wyleczenie we wszystkich stadiach choroby. Mimo to cofnięcie zmian już spowodowanych przez chorobę, zwłaszcza w jej późnych stadiach, nie jest już możliwe. Ponadto w przypadku, gdy występuje uczulenie można stosować tetracykliny, dla których jednak z kolei przeciwwskazaniem jest ciąża. W leczeniu dolegliwości stosuje się także inne antybiotyki takie jak, doksycyklina, tetracykliny, erytromycyna, azytromycyna i ceftriakson.
Kiła w ciąży
Bardzo groźne jest także chorowanie w przebiegu ciąży. U kobiety zakażonej dochodzi bowiem do wewnątrzmacicznego zakażenia płodu bakteriami znajdującymi się we krwi matki. W efekcie może dojść do śmierci wewnątrzmacicznej płodu. Innymi konsekwencjami mogą być poważne wady rozwojowe dziecka. W tym przypadku może też wystąpić kiła wrodzona. W życiu płodowym dochodzi wtedy właśnie do zakażenia od chorej matki. Następuje to po 5 miesiącu od zapłodnienia, czyli wtedy, gdy bariera łożyskowa ulega osłabieniu. Wtedy to już istnieje posocznica w ciele matki – 2–3 lata od zakażenia.
Was this helpful?
0 / 0