Jednym z kotów który jest całkowicie naturalną rasą jest kot syberyjski, który dosłownie wychynął z mroków i tajemnic Syberii tuż po upadku ZSRR. Krótko mówiąc do 1991 roku nikt poza mieszkańcami Syberii (przede wszystkim małymi gryzoniami) nie miał pojęcia o istnieniu tego właśnie kota, który żył spokojnie nietknięty ręką hodowców i tak też pozostało. Jeżeli chodzi o rasę kota syberyjskiego nie jest dopuszczalne żadne krzyżowanie. Ciekawostką jest fakt, iż pierwsza partia kotów która opuściła Syberię, została wypuszczona na podstawie dokumentacji ornitologicznej ze specjalnym dopiskiem iż chodzi o koty. To też wskazuje że w ZSRR szczególnie na głębokiej syberyjskiej prowincji nikt się taką tematyką jak hodowla kotów nie interesował. Skutkiem tego jest też to, że jako pierwsza uznała kota syberyjskiego za rasę amerykańska agencja i stowarzyszenie hodowców kotów rasowych w 1997 roku. Zatem jako rasa kot syberyjski zdecydowanie należy do młodszych, co jednak nie znaczy że jest to młody gatunek, zwyczajnie tak długo się uchował przed wyjściem na światło dzienne. Może też ten fakt uratował całą rasę przed zniekształceniem i przerobieniem przez nadmiernie ambitnych hodowców, co niestety też się w historii zdarzało.
Kot syberyjski – opis
Skoro mowa o wyjątkowości rasy, to warto się przyjrzeć charakterystycznemu wyglądowi kota syberyjskiego, jako że przecież to wygląd jest jego znakiem rozpoznawczym. Jak się można domyśleć po samej nazwie jest to kot leśny o półdługiej sierści bardzo charakterystycznie cętkowanej. Z racji tego, że kot syberyjski nie może być krzyżowany z żadną inną rasą jego ubarwienie jest też dobrą cechą rozpoznawczą. Samo futro jest miękkie i przylega do boków kota. Głowa okrągła, na krępej szyi, uszy lekko postrzępione. Wyglądem jest nieco zbliżony kot syberyjski do kotów: amerykańskiego oraz norweskiego, również leśnych ras. Dlatego też można się spotkać z opiniami że są to dalecy kuzyni, co też nie jest tezą pozbawioną podstaw, biorąc pod uwagę tendencję do migracji zwierząt. Mimo że kot syberyjski jest nieco mniejszy od swoich dalekich kuzynów nadal pozostaje kotem zdecydowanie imponujących rozmiarów, wrażenie wielkości jest też pogłębiane przez puszystą i falującą sierść. Budowę kota charakteryzuje też muskularność, szczególnie nóg i grzbietu, co jest też związane z trybem funkcjonowania kota w naturze. Jeżeli chodzi o cechy charakterystyczne wyglądu to z tych najbardziej rozpoznawalnych są kępki sierści między palcami, co powoduje że patrząc właśnie na kocie łapy można się zorientować czy kot należy do rasy syberyjskiej czy też jest tylko podobny.
Kot syberyjski – pielęgnacja
Skoro jedną z cech charakterystycznych jest kocie futro, to każdy kto kota syberyjskiego będzie chciał posiadać będzie się też zastanawiać jak pielęgnować kota właśnie tej rasy. Tutaj kot syberyjski nie ma żadnych szczególnych wymagań wystarczy dbałość o to by kot mógł się poruszać do woli, znaleźć miejsce w mieszkaniu czy domu które będzie spokojne i bezpieczne. To co jest też charakterystyczne, to stwierdzenie, że z racji specyficznego rodzaju futra jest to kot idealny również dla osób które mają uczulenie na standardową sierść kocią. Wynika to z faktu iż sierść kota syberyjskiego “nie kurzy”. Toteż jest ten gatunek kota polecany i chętnie przez alergików kupowany.
Kot syberyjski – charakter
Charakter, jaki posiada kot syberyjski również jest jedną z jego zalet, to pogodne oraz chętne do zabawy zwierzę, które się przywiązuje do właściciela oraz do pozostałych domowników. Oczywiście nie jest to oddanie bałwochwalcze ale kot daje znać, iż swoich opiekunów lubi na swój charakterystyczny sposób.
Was this helpful?
1 / 0