Kuchnia chińska jest bodajże najbardziej rozpowszechnioną terytorialnie kuchnią świata. Zaczęła swój rozwój już za czasów pierwszych cesarzy, liczy więc sobie już kilka tysięcy lat. U samego zarania imperium mędrcy uznali, że to co spożywamy odbija się na naszym zdrowiu, naszej sprawności umysłowej i trzeźwości ducha. Kuchnia chińska jest konglomeratem wielu innych – koreańskiej, japońskiej. Imperium chińskie przechodziło wiele przeobrażeń politycznych, monarchowie pochodzili z odmiennych części Azji, dzięki czemu potrawy tworzone na przestrzeni dziejów przybierały nowy smak, nową specyfikę, odmienny charakter. Wynajdywano nowe przyprawy, coraz to inne rzeczy okazywały się przydatne w sztuce kulinarnej. Szczególnym tempem rozwoju charakteryzowała się kuchnia dworska, przykładało się tam dużą wagę do rodzaju posiłków, całego ceremoniału, higieny posiłków. Jedynie najwięksi synowie Chin mogli cieszyć się spożywaniem wielce wysublimowanych dań przygotowywanych przez mistrzów, natomiast zwykli obywatele musieli zadowalać się najprostszymi potrawami, których bazą w przeważającej mierze był ryż.
Kuchnia chińska – charakterystyka
Obszar Chin jest bardzo rozległy, klimat zaś jest ogromnie zróżnicowany, dlatego też kuchnia chińska uległą podziałowi na wiele odłamów, każda część Chin miała swoje własne przyprawy, niedostępne innym regionom, każdy region wykształcił własne zasady żywieniowe na bazie dostępnych surowców. Tym niemniej fundamentem jadłospisu Chińczyków jest pięć smaków – słodki, kwaśny, gorzki, słony i cierpki. Istotną sprawą jest ich wyważenie, dobra harmonizacja. Kombinacje smakowe różnią się zależnie od prowincji. Aby dokonać pogłębionej charakterystyki kuchni chińskiej, należy podzielić ją na cztery główne gałęzie:
Kuchnia kantońska
Kuchnia kantońska, najbardziej znana z kuchni chińskich. Funkcjonuje nie tylko w prowincji Guangdong, gdzie ma swoje korzenie, ale także na całym świecie, gdzie została spopularyzowana przez chińskich imigrantów. Kuchnia kantońska wyróżnia się wielością składników, a także bogactwem owoców morza. Dieta kantońska budzi wiele kontrowersji ze względu na to, że obywatele tego regionu potrafią jeść dosłownie wszystko. Stąd też w daniach z tejże prowincji napotkamy w dużych ilościach mięsa wołowego, wieprzowego, ale też ślimaków, węży, pasteryzowane ryby, czy kurczaki. Kuchnię chińską charakteryzuje krótki czas przygotowywania potraw, dzięki czemu składniki zachowują naturalny smak. Przyprawy używane przez Kantończyków są na ogół łagodne – sos sojowy, imbir. Ostrzejszych przypraw używa się do przyrządzania podrobów i innych wnętrzności. Popularne jest również suszenie pokarmów oraz pasteryzowanie ich. Wiele z takich potraw jest bardzo intensywnych w smaku, jak solone kacze jaja, czy fermentowane tofu.
Kuchnia szanghajska
Kuchnia szanghajska – najdelikatniejsza wśród kuchni chińskich. Charakteryzuje się dużą słodyczą i łagodnością. Rozwinęła się w samym Szanghaju, jak i na terenach go otaczających, skąd czerpała inspiracje. Znamienne jest to, że jako przypraw do dań używa się tutaj różnych alkoholi, w szczególności jako marynaty. Z kuchni szanghajskiej pochodzi określenie „słodko – kwaśny” bowiem używa się w niej również sporych ilości cukru. Podobnie jak w przypadku Kantończyków, mieszkańcy Szanghaju i okolic lubują się w specyficznych smakach, jak tofu o nieciekawym zapachu czy stuletnie fermentowane jaja. Stuletnie są one co prawda tylko z nazwy, ale okres ich przechowywania wynosi od kilku tygodni do nawet kilkunastu lat. W tym czasie zachodzi w jajku szereg procesów, podczas których nabiera ono brązowej lub czarnej barwy, natomiast żółtko jest ciemnozielone.
Kuchnia syczuańska
Kuchnia syczuańska – rozwinęła się w położonej w centralno – zachodniej części Chin, w prowincji Syczuan. W tej odmianie kuchni Chińskiej dominują potrawy o raczej ostrym smaku. W czasach sprzed rozwoju technologii jedzenie w tamtejszym klimacie szybko się psuło, więc przyprawiano ją bardzo intensywnie, co umożliwiało jego konserwację. W Syczuanie używa się wielu odmian papryk, w tym chilli. Popularnymi przyprawami są czosnek, imbir oraz olej sezamowy.
Kuchnia pekińska
Duży wpływ na kuchnię stolicy i okolic ma chłodny klimat i położona na północy Mongolia, skąd przywędrowało wiele dań. Jadane zimą potrawy są dość tłuste, składają się w głównej mierze z mięsa jagnięcego i baraniego. Również i tutaj, podobnie jak w Szanghaju, stosuje się do przyprawiania potraw alkoholu, głównie wina ryżowego. Pekińska kuchnia ma bogate menu, a wiele potraw gościło niegdyś na cesarskich stołach. Sztandarowym daniem jest znana na całym globie kaczka po pekińsku. Jest bardzo pracochłonna w przygotowaniu, piecze się ją przez wiele godzin, dzięki czemu powstaje najlepsza jej część – chrupiąca skórka. Inny znak rozpoznawczy tejże kuchni to smażone lub gotowane na parze pierożki nadziewane zwykle mięsem wołowym i warzywami, podaje się je z sosami na podbudowie sosu sojowego i chilli.
Każdy z regionów ma swoje odrębne tradycje i sposoby przygotowywania potraw. Niezależnie od tego, kuchnię chińską spaja zamiłowanie do harmonijnego smaku, aromatu i barwy. Kuchnia chińska skupia się na czterech grupach produktów: zboża, warzywa, owoce i mięso.
Was this helpful?
1 / 0