Leczenie zeza

Wrzuć artykuł na Fejsa! poleć na NK

Posiadanie zeza to nie tylko drobny defekt estetyczny ale także utrudnienie codziennego funkcjonowania. Wbrew pozorom, osoby z zezem mogą mieć problemy z prowadzeniem pojazdów mechanicznych, chodzeniem, a w zaawansowanych i trudnych przypadkach z utrzymaniem równowagi, czytaniem, czy uprawianiem niektórych sportów, w tym na przykład piłki plażowej, siatkówki, czy badmintona. Na szczęście, są też plusy. Osoby dotknięte zezem, dużo lepiej radzą sobie z czynnościami i zadaniami, które ściśle powiązane są z wyobraźnią przestrzenną, jako że ta jest u nich wysoko rozwinięta. Dzięki niesamowitemu spojrzeniu na różne rzeczy i sytuacje, osoby z zezem świetnie radzą sobie z graficzną obróbką materiałów, szczególnie w przypadku trójwymiaru. W związku z takim stanem rzeczy, część osób dotkniętych tą przypadłością nie decyduje się na leczenie zeza ciesząc się swoimi możliwościami.

Teoretycznie rzecz ujmując zez jest wadą wzroku, która objawia się osłabieniem mięśni ocznych, co z kolei jest bezpośrednią przyczyną zmiany kąta patrzenia jednego oka względem drugiego. Fachowo rzecz ujmując, zez to efekt zaburzenia widzenia stereoskopowego. Geneza słowa i jego powstanie są bardzo skomplikowane. W części uznaje się iż wywodzi się ono od łacińskiego strabismus, jednak słowo to występowało także w grece, nie tylko o takim samym brzmieniu ale również pisane w identyczny sposób. Obydwa słowa, w dwóch językach oznaczał oznaczały oczywiście mniej więcej to samo, to jest: mrużyć, mrużenie, odczytywać to można również jako „zmrużone oko”.

Zez – przyczyny

Przyczynami zeza mogą być różne czynniki, które wpływają na zmiany w rozwoju ośrodków kojarzeniowych kory mózgowej. Wpływ na zeza mają także zmiany wewnętrznego aparatu, w tym również mięśni okoruchowych (zespół Marfana).

Leczenie zeza

Leczenia zeza odbywa się obecnie w trzy sposoby, a mianowicie: za pomocą odpowiednich okularów, dobranych podczas badania przez okulistę, ćwiczeń gałki ocznej, mających na celu poprawę sprawności szwankujących mięśni, lub chirurgicznie, co jednak wiąże się z niewielkim ryzykiem.

Istnieją dwa główne podziały zeza: ukryty i towarzyszący.

Leczenie zeza ukrytego. Zez ukryty ma różne postacie, między innymi zbaczenie do wewnątrz, fachowo określane jako ezophoria, ku dołowi – hypophoria, na zewnątrz – exophoria i ku górze – hyperphoria. Taki stan rzeczy powoduje zaburzenie równowagi mięśni ocznych, które nie są w stanie utrzymać obydwu gałek w jednym położeniu, ze względu na fakt, iż część mięśni jest zdecydowanie silniejsza od przeciwległych mięśni. Proces ten zachodzi i ujawnia się w momencie wyłączenia obuocznego widzenia, co jednocześnie odbiera konieczność fuzji obrazów, dochodzących do obydwu gałek. Zeza ukrytego leczy się najczęściej za pomocą ćwiczeń, w cięższych przypadkach szkieł pryzmatycznych, a w sytuacjach, w których nie pomagają takowe metody zastosować należy niezwłocznie technikę operacyjną.

Leczenie zeza towarzyszącego jest dużo bardziej skomplikowane. Poruszanie gałkami ocznymi w tym samym kierunku, w sytuacji kiedy jedna z gałek jest w ciągłym, stałym kącie odchylenia jest odwracane najpierw za pomocą odpowiednio dobranych okularów, następnie specjalnych ćwiczeń i zabiegów, a w przypadku wyeliminowania niedowidzenia, które może się pojawić w przypadku zeza towarzyszącego, niekiedy konieczne jest wykonanie operacji i noszenie okularów utrzymujących efekt dotychczasowych działań.

Was this helpful?

0 / 0