Wrzuć artykuł na Fejsa! poleć na NK
Nerwica natręctw to inaczej nerwica obsesyjno-kompulsywna. Charakterystyczne dla niej są:
• Obsesje – natrętne myśli, wyobrażenia, fantazje, wątpliwości, które chory przeżywa jako przymusowe, obce, często przeszkadzające, bezsensowne i próbuje się im przeciwstawić. Chory wie o tym, ale nie radzi sobie z nimi. Najczęstsze obsesje to myślenie o aktach przemocy, o możliwości bycia zainfekowanym, zabrudzonym, natrętne wyrzuty sumienia.
• Kompulsje – powtarzane z poczuciem przymusu pewne działania, pozornie celowe, ale nie prowadzące do jakiegoś końca, wykonywane według pewnych reguł stereotypowo. Chory na ogół rozpoznaje bezsensowność swych działań. Początkowo próbuje się im przeciwstawiać, ale narasta w nim wtedy niezwykle przykre napięcie, które znika z chwilą rozpoczęcia działania kompulsywnego. Najczęstsze kompulsje to: mycie rąk, liczenie, sprawdzanie, dotykanie, ustawianie, kreślenie, odkurzanie.
W miarę trwania nerwicy człowiek przestaje się opierać natręctwom. Często dołączają się do tego inne zaburzenia – depresja oraz fobiczne unikanie sytuacji, które włączają treść obsesji. Za początek nerwicy natręctw uznaje się najczęściej okres dojrzewania. Choroba ma przebieg przewlekły z okresami słabnięcia i nasilenia objawów. Komplikacją tego typu nerwicy jest zaburzenie funkcjonowania społecznego.
Nerwica natręctw należy do najbardziej uporczywych postaci nerwic. Człowiek jest w niej jakby poddany obowiązkom, które zabraniają mu być samym sobą. Czuje się wyczerpany wewnętrzną walką. Ta postać nerwicy występuje najczęściej u ludzi z osobowością o cechach kompulsywnych.
Nerwica natręctw – leczenie
Leczenie nerwic nie jest proste. Terapię na ogół prowadzi się w dwóch kierunkach: kierunek biologiczny i psychoterapia.
○ Kierunek biologiczny – polega na leczeniu farmakologicznym, stosuje się w tym przypadku leki przeciwdepresyjne, które najczęściej mają działanie przeciwlękowe. Czasami dołącza się jeszcze leki przeciwlękowe. W bardziej nasilonych przypadkach stosuje się też neuroleptyki.
○ Psychoterapia – dużą rolę odgrywa tu indywidualna rozmowa z psychologiem lub terapia w grupie. Obie te metody stosuje się czasem równocześnie. Psychoterapia ma na celu zidentyfikowanie choremu czynników zaburzeń oraz pomoc w ich usunięciu.
Profilaktyka
Łagodne natręctwa można opanować za pomocą prostych sposobów. Zapominalstwo, machinalne wykonywanie czynności domowych – z tym można sobie poradzić, jeśli tylko troszkę się postaramy. Jeśli natrętne myśli i działania zaczynają dezorganizować codzienne życie, nie ma sensu się męczyć. Trzeba koniecznie skorzystać z pomocy psychologa, bo opisane objawy z czasem będą się jedynie nasilać. Istnieje bowiem możliwość, że to początek nerwicy natręctw. Choroba dokuczliwa i pogłębiająca się, jeśli w porę nie zaczniemy jej leczyć. A czasem wystarczy terapia, by życie było znów prostsze i szczęśliwsze.
Często przyczyną bałaganu w głowie, którego następstwem są natręctwa, jest nie ilość rzeczy, jakie mamy do zrobienia, ale to, jak je widzimy i porządkujemy. W pewnych sytuacjach zamiast załatwiać sprawy po kolei, będziemy jedynie o nich myśleć i nic nie zrobimy. Taki rozdźwięk między zamierzeniami a osiągnięciami jest źródłem stresu. Nie zrealizowane plany mogą przekształcić się w natręctwa.
Drobne obsesje czy kompulsje są czasem świadectwem tego, że coś złego dzieje się z emocjami. Mózg daje nam sygnał, że o czymś próbujemy zapomnieć. Wtedy zamiast zadręczać się niechcianymi natręctwami czy myślami, lepiej dotrzeć do źródła problemu. Pomoże nam w tym psychoterapia, a stres nie przerodzi się w chorobę.
Was this helpful?
0 / 0