Wrzuć artykuł na Fejsa! poleć na NK
Odma opłucnowa – to obecność powietrza w przestrzeni opłucnowej. Odróżnia się dwa rodzaje odmy: • Odma powstała wskutek urazu klatki piersiowej – powstaje wskutek ran uszkadzających klatkę piersiową i podczas złamania żeber, które mogą zranić płuco. Może dojść wtedy do krwawienia do opłucnej. Zwykle potrzebny jest drenaż opłucnej i leczenie złamanych żeber.
• Odma samoistna – powstaje nagle u osób, u których w badaniu radiologicznym nie widać zmian w płucach, lub u osób z wyraźnymi zmianami rozedmowymi, w przypadkach zwłóknienia płuc, rozstrzeni oskrzeli, dychawicy oskrzelowej. Odma powstaje przeważnie u młodych ludzi, zwłaszcza u mężczyzn. Głównie dotyczy ona prawego płuca. Niejednokrotnie jednak powtarza się i może dotyczyć obu płuc.
Przyczyny odmy samoistnej:
Pęcherze rozedmy położone pod opłucną. Jeżeli pęcherze rozedmowe znajdują się blisko powierzchni płuc może dojść do ich pęknięcia i przebicia do jamy opłucnowej. Powietrze trafiające do takiego pękniętego pęcherza rozedmowego wydostaje się wtedy na zewnątrz, wywołując odmę opłucnową. Jest to dość groźne powikłanie, ponieważ powietrze w jamie opłucnowej może uciskać na płuco, prowadząc do jego zapadnięcia i całkowitego ustania w nim przepływu krwi, a co za tym idzie wymiany gazowej. Znacznie rzadziej przyczyną są ropnie płuc i zmiany gruźlicze.
Objawy kliniczne: – Zależą od wielkości odmy i stopnia zapadnięcia się płuca. – Zwykle odmie towarzyszy nagły ból w klatce piersiowej i kaszel. – W przypadku dużej odmy dochodzi do groźnych objawów duszności, sinicy, niewydolności oddechowej; może towarzyszyć temu zapaść. – Rzadziej krwawienie do jamy opłucnowej, nieraz tak duże, że zagraża życiu chorego. – W przebiegu odmy dochodzi nieraz do zbierania się płynu w opłucnej. – Badaniem fizykalnym stwierdza się odgłos opukowo-bębenkowy, osłabienie lub zniesienie szmeru oddechowego.
– Często przyśpieszeniu ulegają tętno i liczba oddechów.
Odma opłucnowa może być: • Zamknięta – gdy wskutek zapadnięcia się płuca otwór w płucu ulega zamknięciu.
• Wentylowa – gdy powietrze dostaje się przy wdechu do jamy opłucnowej, ale nie może jej opuścić przy wydechu. Oznacza to, że każdy wdech powiększa ilość powietrza w opłucnej, powodując coraz silniejszy ucisk na płuco. Ta forma odmy jest najgroźniejsza.
Przebieg choroby: ○ Zależy od ilości powietrza w opłucnej i od podatności płuca. Niewielkie odmy ulegają samoistnej resorbcji.
○ W przypadku dużej odmy płuco jest zapadnięte. Dołączyć się może wysięk w opłucnej, która może ulec zgrubieniu co utrudnia rozprężenie się płuca.
Leczenie: ○ W przypadkach niewielkiej odmy stosuje się leczenie zachowawcze. W większości tego rodzaju przypadków odmy następuje samoistne wyleczenie odmy. ○ W przypadkach większej odmy należy założyć dren. Polega to na nakłuciu opłucnej przez ścianę klatki piersiowej, przez który powietrze jest wydobywane na zewnątrz. Dren nie powinien być utrzymywany dłużej niż kilka dni ze względu na możliwość zakażenia opłucnej. ○ Chorzy z dużą dusznością wymagają natychmiastowej pomocy. Założenie drenu lub wprowadzenie igły do opłucnej lub odessanie powietrza ratuje życie chorego.
○ Leczenie chirurgiczne jest stosowane przy nierozprężaniu się płuca, nawracających odmach, krwawieniu do opłucnej.
Was this helpful?
0 / 0