Wrzuć artykuł na Fejsa! poleć na NK
Zaburzenia osobowości to niestety powszechnie występujący problem w dzisiejszym zabieganym, nie mającym na nic czasu społeczeństwie. Rzadko jednak występuje zaburzenie osobowości schizoidalnej, które polega na izolowaniu się, unikaniu jakichkolwiek związków emocjonalnych z innymi osobami. Osoba z zaburzeniami osobowości schizoidalnej uważa za niepotrzebne jakiekolwiek związki emocjonalne, jest obojętna zarówno na pochwały jak i nagany, ogranicza do minimum swoje okazywanie uczuć. Zaburzenie to częściej występuje u płci „brzydkiej” oraz ogólny procent osób z tymi zaburzeniami to jedynie jeden procent populacji.
Przyczyny zaburzeń osobowości schizoidalnej
Podobnie jak w większości zaburzeń osobowości tak również w przypadku zaburzeń osobowości schizoidalnej nie są do końca znane. Według psychologów, przypadłość ta może mieć zarówno korzenie w biologicznych aspektach człowieka, czyli w dziedziczeniu takich cech, a także w głównej mierze może to zależeć od wychowania w czasie dzieciństwa takiej osoby. Nie ma jasnych przesłanek odnośnie łączenia się obydwu wyżej wymienionych przyczyn. Część z psychoterapeutów sugeruje, że powodem występowania zaburzeń osobowości schizoidalnej jest nadmierne zaangażowanie jednego z rodziców osoby z takimi zaburzeniami, z kolei inni psychoterapeuci uważają, że przypadłość ta może być powodowana również na skutek zbyt słabego poczucia bezpieczeństwa, słabego związania emocjonalnego z rodzicami takiej osoby, cierpiącej na zaburzenia osobowości schizoidalnej. Częściej tą przypadłość można zaobserwować u mężczyzn, tak jak wspomniane zostało to wcześniej, uznaje się, że około jeden procent dorosłych może cierpieć na tą przypadłość, jednak nie jest to pewne, ponieważ część źródeł podaje nawet możliwość, że około siedmiu procent całej populacji na świecie może cierpieć na zaburzenia osobowości schizoidalnej. Według danych statystycznych bardziej podatne na takie zburzenia mogą być osoby, w których rodzinie ktoś chorował na schizofrenię.
Objawy oraz rozpoznanie zaburzeń osobowości schizoidalnej Jak więc dokładnie rozpoznać zaburzenia tego typu u dorosłej osoby? Psychoterapeuci starają się zauważyć kilka, bardzo podstawowych cech charakterystycznych tej przypadłości u diagnozowanej osoby, między innymi: • Brak jakichkolwiek działań lub śladowe ich ilości w celu sprawienia sobie przyjemności. • Brak okazywania uczuć, tak zwany chłód emocjonalny oraz znaczne wycofanie się okazywania jakichkolwiek emocji. • Brak wyrażania zarówno przyjaznych i ciepłych emocji, jak również gniewu i złości wobec innych osób z otoczenia. • Obojętność zarówno na pochwały jak i nagany, czy krytykę. • Samotny tryb życia, odizolowanie. • Brak zainteresowanie doświadczeniami seksualnymi. • Introspekcja i fantazjowanie.
• Brak wchodzenia w jakiekolwiek związki uczuciowe z płcią przeciwną oraz brak bliskich osób w otoczeniu osoby cierpiącej na tą przypadłość.
Gdyby spojrzeć na osobę z tą przypadłością, będzie ona sprawiają wrażenie osoby pochłoniętej przez samą siebie, chłodną emocjonalnie. Jednak jest to tylko efekt z zewnątrz, tak naprawdę osoba wewnętrznie tworzy inny obraz. Osoby takie mają duży problem ze strachem przed bliskością, dystansem do miłości. Paradoksalnie, osoba z zaburzeniami osobowości schizoidalnej wewnątrz odczuwa bardzo silną potrzebą bycia z kimś blisko, posiadania jakiegoś oparcie w drugiej osobie, jednak z drugiej strony odczuwa bardzo duży lęk przed zbytnim zaangażowaniem drugiej osoby i pochłonięciem przez tą osobę. Niestety taka postawa nie jest łatwo jeśli chodzi o zmiany i zgodnie przyznaje to większość psychoterapeutów. Chęć bycia w kimś w bliższych relacjach powoduje jednocześnie obawy i lęki przed zbytnim zaangażowaniem i przejęciem przez drugą osobę kontroli nad osobą z tą przypadłością. Człowiek, który przeważnie zawsze chce unikać zagrożeń, wybierze opcję odosobnienia, alienacji, życia w samotności. Profesor McWilliams twierdzi, iż osoby z tą przypadłością są najczęściej outsiderami, ludźmi wyobcowanymi, przyglądającymi się tylko z boku na reakcje innych osób.
Jak leczyć zaburzenia osobowości schizoidalnej?
Jak w większości przypadków zaburzeń osobowości tak i w tym przypadku najskuteczniejsza metodą będzie leczenie poprzez psychoterapię. Często zdarza się, że osoby z przypadłością osobowości schizoidalnej dobrze zdają sobie z tego sprawę i same zgłaszają się na specjalne terapie w celu postawienia sobie nowych celów i skrupulatnego ich realizowania, zarówno poprawiając i ucząc się nowych umiejętności w życiu w społeczeństwie. W zależności od indywidualnych objawów można stosować zarówno terapię indywidualną, jak również grupową. Praktycznie zawsze terapia kończy się na leczeniu grupowym. Długość takiej terapii jest również zależna od indywidualnych objawów danego pacjenta. Stosuje się zarówno psychoterapię poznawczo-behawioralną, jak również psychoterapię psychodynamiczną. Farmakologia jest wykorzystywane krótkoterminowo i tylko w przypadku poważnych objawów takich jak głęboka depresja czy stany lękowe. Najczęściej używa się leków przeciwpsychotycznych, przeciwdepresyjnych oraz uspokajających.
Was this helpful?
0 / 0