Wrzuć artykuł na Fejsa! poleć na NK
Cesarskie cięcie jest zabiegiem chirurgicznym, polegającym na przecięciu brzucha, powłok brzusznych oraz macicy, w celu wydobycia z niej noworodka. Do zabiegu takiego dochodzi zwykle wtedy, kiedy poród naturalny jest z jakichś przyczyn niemożliwy. Zabieg ten wykonuje się w znieczuleniu zewnątrzoponowym lub podpajęczynówkowym (jeżeli wcześniej był planowany), lub w znieczuleniu ogólnym (jeśli cesarskie cięcie przeprowadza się w trybie nieplanowanym).
Cesarskie cięcie – historia
Sama nazwa „cesarskie cięcie” wiąże się z historią starożytnego Rzymu, w którym prawnie zakazane było pochowanie matki bez wydobycia z niej ciała nienarodzonego dziecka. Był to zabieg usankcjonowany prawnie przez Numę Pompiliusza, wedle zapisów można go było wykonywać jedynie na kobietach ciężarnych, które zmarły. Pierwszy prawdziwy opis urodzenia tą drogą żywego dziecka pochodzi z roku 508 przed naszą erą, natomiast pierwszy (choć zdaniem niektórych nie jest to pewne źródło) udany zabieg na żywej kobiecie odbył się w roku 1500 w Szwajcarii. Kobieta która urodziła dziecko co prawda zmarła, nastąpiło to jednak kilka tygodni po porodzie. Pierwsze cięcie cesarskie, które miało na celu uratowanie zarówno dziecka jak i matki, odbyło się w roku 1622 w Wittenberdze, z wydarzenia tego zachował się szczegółowy protokół.
Cesarskie cięcie – wskazania medyczne
Operację cesarskiego cięcia wykonuje się wtedy, gdy lekarze stwierdzą, iż rozwiązanie takie będzie najlepszym wyjściem zarówno dla matki, jak i dla dziecka. W dzisiejszych czasach zabieg wykonywany jest najczęściej z powodu zaburzeń tętna płodu (co jest oznaką niedotlenienia). Inne istotne przesłanki do wykonania zabiegu cesarskiego cięcia to:
1. Łożysko przodujące lub odklejające się, w takim przypadku dojść może do mocnego krwotoku. 2. Zatrucie ciążowe matki, przebiegające z wysokim ciśnieniem tętniczym. 3. Wypadnięcie pępowiny, co może skutkować niedotlenieniem płodu (z powodu ucisku szyjki macicy) 4. Poprzeczne lub inne nieprawidłowe ułożenie płodu. 5. Zdiagnozowane schorzenia, które uniemożliwiają poród siłami natury. 6. Czynne zakażenie wirusem opryszczki narządów rodnych. 7. Przedwczesny poród, który obarczony jest dużym ryzykiem uszkodzenia płodu lub jego zgonu. 8. Odwarstwienie siatkówki. 9. Patologiczne zmiany w obrębie miednicy i kręgosłupa, które uniemożliwiają poród naturalny.
10. Wskazania neurologiczne i psychiatryczne.
Decyzja o przeprowadzeniu cesarskiego cięcia może być podjęta właściwie w każdej chwili, jeżeli tylko wystąpi konkretne zagrożenie dla życia lub zdrowia matki lub dziecka. Mamy wówczas do czynienia z cięciem ze wskazań nagłych. Ponadto cięcie takie może również być podjęte jeszcze przed wystąpieniem akcji porodowej, mówimy wtedy o cięciu z wyboru, elektywnym.
Cesarskie cięcie – przebieg
Cięcie skóry przebiegać może od pępka w kierunku spojenia łonowego w linii prostej (cięcie pośrodkowe) lub poprzecznie w linii nad spojeniem łonowym. Cięcie pośrodkowe najczęściej polecane jest w nagłych przypadkach ze względu na to, że jest najszybszym sposobem dotarcia do macicy. Cięcie macicy zaś najczęściej wykonuje się poprzecznie w dolnym jej odcinku. Cięcie takie niesie ze sobą najmniejsze ryzyko późniejszego rozejścia się blizny. Cięcie pionowe wykonywane jest bardzo rzadko, stosuje się je tylko przy niektórych ułożeniach płodu.
Trzeba pamiętać, że cesarskie cięcie jest zabiegiem chirurgicznym, i jako taki niesie o wiele większe ryzyko powikłań, niż rodzenie naturalne. Obecnie śmiertelność w czasie porodu poprzez cięcie cesarskie jest pięciokrotnie wyższa od porodu naturalnego.
Cesarskiego cięcia dokonuje zazwyczaj zespół złożony z dwóch ginekologów oraz ich pomocnicy. Po zdezynfekowaniu skóry brzucha ciężarnej lekarze nacinają skórę brzucha oraz macicę, po czym wyjmują dziecko, którym natychmiast zajmuje się obecny na sali lekarz pediatra. Po wyjęciu dziecka zszywa się macicę oraz brzuch (może to trwać nawet godzinę, gdyż jest to proces wymagający wielkiej staranności). Następnie zakłada się cewnik do pęcherza moczowego.
Cesarskie cięcie – powikłania
Do najpowszechniejszych powikłań należy zapalenie błony śluzowej, występuje ono u pacjentek z porodem przedłużonym i u tych, u których wody płodowe odeszły znacznie wcześniej. Proces zapalny może przerodzić się w zapalenie mięśnie macicy, dlatego też kobietom podaje się po porodzie antybiotyki.
Postępowanie po porodzie przez cesarskie cięcie uzależnione jest od stanu pacjentki oraz od zwyczajów panujących w danej placówce służby zdrowia. Najczęściej pierwsza doba po porodzie to pobyt pacjentki w sali pooperacyjnej, podaje się jej wtedy środki przeciwbólowe i kroplówkę, a cewnik, który założono, pozostaje w pęcherzu nadal. Pobyt kobiety w szpitalu trwać może od trzech do siedmiu dni, zależne jest to od szybkości gojenia się rany.
Was this helpful?
0 / 0