
Savoir-vivre to inaczej dobre maniery, ogłada, kindersztuba. Najogólniej rzecz biorąc jest to znajomość obowiązujących w danym miejscu i danej grupie zwyczajów i reguł grzeczności. Samo wyrażenie „savoir vivre” wywodzi się z języka francuskiego, jest to złożenie dwóch czasowników: savoir – wiedzieć oraz vivre – żyć, savoir vivre przetłumaczyć można więc jako „sztuka życia”. Savoir vivre rozumieć możemy jako znajomość zwyczajów, form towarzyskich, reguł grzecznościowych, oraz jako umiejętność właściwego postępowania w swoim życiu oraz radzenia sobie w rozmaitych sytuacjach.
Savoir-vivre
Savoir-vivre istnieje od bardzo dawna, udoskonalał się przez stulecia. Zawsze rozumiano go jako receptę na życie godne, szlachetne, pełne troski o drugiego człowieka i jego dobro. Savoir-vivre definiowany był przez dwa zasadnicze czynniki – z jednej strony był wypełnianiem codziennych powinności każdego chrześcijanina (z naciskiem na miłość bliźniego), z drugiej zaś strony cechowało go czerpanie form z życia dworskiego, jego ceremoniałów i zasad, zmierzało to do uczynienia wszystkiego wyjątkowym i uroczystym. Savoir vivre z początku zarezerwowany był jedynie dla klasy wyższej, z czasem stał się wyznacznikiem europejskiego modelu życia. Savoir vivre obecny był również od zawsze w Polsce, był szczególnie kultywowany przez szlachtę. Na przestrzeni pokoleń savoir vivre przejęło również mieszczaństwo oraz pozostałe grupy społeczne. Savoir vivre szczególnie upowszechniany był przez środowiska inteligenckie.
Stopniowy odwrót od zasad savoir vivre zaczął się w latach sześćdziesiątych dwudziestego wieku. Nastała wtedy epoka liberalizmu, zanegowania zasad kultury chrześcijańskiej, zapanowało wyzwolenie obyczajów. Przyczynili się do tego również ludzie szeroko pojętej lewicy, którzy traktowali go jako przejaw starego porządku, który należy zwalczać. Ogólnie rzecz biorąc eliminowano savoir vivre w teorii i praktyce, propagowany był styl luźny, nieraz prostacki i wulgarny. Powolny powrót savoir vivre’u do łask zaczął się w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku.
Savoir vivre – zasady
Zasady savoir-vivre’u stosować należy na co dzień, w komunikacji z innymi ludźmi, na uroczystościach rodzinnych, w podróży, za granicą i w kraju, w instytucjach publicznych, w szkole, kościele. Najczęściej jednak odnosimy savoir vivre do zachowania się przy stole, do przestrzegania określonych norm w trakcie spożywania posiłku. Dawniej zasady savoir-vivre’u przy stole były o wiele bardziej rygorystyczne niż dzisiaj, jednak w międzyczasie świat poszedł do przodu, i zmieniło się wiele rzeczy, w tym również kodeks dobrego i eleganckiego zachowania się. Wiele podstawowych reguł nie uległo jednak zmianie i nadal są one aktualne, dlatego warto o nich pamiętać.
Savoir-vivre przy stole
Gdy przygotowujemy przyjęcie dla rodziny, musimy zadbać, żeby stół był elegancko nakryty, a potrawy ładnie podane. Ładnie nakryty stół oraz odpowiednio i skromnie podane dania na pewno zyskają uznanie naszych gości. Przyjęcie nie może być męczące, dlatego nie warto przekraczać liczby dwunastu gości. Może być tak, że mamy odpowiednią ilość miejsca dla większej liczby ludzi, lecz chodzi tu bardziej o komfort rozmowy biesiadników ze sobą. Przy dużej ilości zaproszonych zdani jesteśmy na rozmowę jedynie z najbliższymi sąsiadami. Ponadto nie może być tak, że goście nie mają możliwości wykonywania swobodnych ruchów. Należy więc tak rozplanować usadowienie zaproszonych osób, aby nie czuli się niekomfortowo.
Wygląd stołu również powinien podporządkowany być pewnym standardom. Serwetki powinny być ułożone po lewej stronie nakrycia. Serweta może również leżeć złożona na talerzu. Są również serwetki, które goście rozkładają na kolanach, można do nich zastosować specjalne obrączki do zwijania ich w rulon. Na stole pod żadnym pozorem nie powinno się stawiać butelek z alkoholem. Przeszkadzają one w biesiadowaniu i wyglądają nieestetycznie. Rozlewaniem trunków do kieliszków powinien zajmować się gospodarz, a sam alkohol najlepiej położyć na uboczu, na specjalnym stoliku.
Goście powinni również przestrzegać kilku zasad:
- Powinni przybywać punktualnie, zwłaszcza jeśli gospodarze zastrzegli, że będą dania gorąca.
- Nie powinno upominać się o kolejną porcję alkoholu.
- Nie należy poprawiać przy stole fryzury i makijażu.
- Przy stole powinno się siedzieć prosto i spokojnie, nie należy się wiercić.
- Nie wolno rozmawiać z pełnymi ustami i dmuchać na gorące potrawy.
Was this helpful?
0 / 0