Wrzuć artykuł na Fejsa! poleć na NK
Sepsa – nazywana również posocznicą. Nazwa ta odnosi się nie do choroby, ale co ciekawe do sposobu, w jaki organizm reaguje na zakażenie. Jest to niestety dość niebezpieczne zjawisko, szczególnie jeżeli dotyczy osób starszych lub najmłodszych pociech (choroba jest niebezpieczna dla dzieci gdyż mają dużo słabszą odporność niż dorośli). Ponad 30% osób zarażonych sepsą nie jest w stanie samodzielnie sobie z nią poradzić, co jest dużą przyczyną częstych zgonów. Osoby, mające predyspozycje, czyli przede wszystkim obniżoną odporność, zakażenie może pojawić się u nich z błahych przyczyn. Sepsa często czeka tylko na moment, aby zaatakować , wiedząc, że organizm ofiary będzie na atak podatny. Sepsa nie jest chorobą, a jedynie zespołem ogólnoustrojowej reakcji zapalnej, która w tym przypadku została wywołana przez zakażenie. Sepsa infekuje wszystkie narządy wewnętrzne, takie jak np. płuca lub nerki oraz wątroba. Podczas zakażenia sepsą dochodzi do zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, a także układu moczowego, co niestety nie jest łatwe do wyleczenia.
Sepsa – przyczyny
Podczas zakażenia sepsą, bakterie nieustannie przenikają do ciała człowieka, niosąc szereg gwałtownych oraz nieodwracalnych zmian. Zakażenie sepsą następuje w momencie gdy wirus posiada do tego dobre warunki, a więc gdy spadnie odporność organizmu do tego stopnia, aby bakterie mogły przedostać się do naszej krwi, a także błony śluzowej dróg oddechowych. Gdy organizm zregeneruje siły, wówczas sytuacja wygląda na w miarę opanowaną. Jednak mimo wszystko trzeba poddać się stałej kontroli lekarskiej. Sepsa ma duży wpływ na zmiany, które zachodzą w naszych płucach, a szczególnie w późniejszym stadium jej rozwoju. Płuca, oprócz serca, są najważniejszym organem w naszym ciele, dlatego wszelkie zmiany, jakie w nich zachodzą, wpływają na pracę całego naszego organizmu.
Sepsa – powikłania
Sepsa nieleczona powoduje niewydolność. Wpływ sepsy na wątrobę bardzo często skutkuje hiperbilirubinemią (zwiększeniem się poziomu bilirubiny we krwi), co często kończy się żółtaczką. Sepsa ma niestety bardzo poważny wpływ na wątrobę, dlatego każde jej objawy, a przede wszystkim te pierwsze, które mogą wydawać się nieważne, powinny być zgłoszone natychmiast lekarzowi. Wówczas najczęściej otrzymuje się skierowanie na badanie krwi.
Sepsa – zapobieganie
Sepsa jest zakażeniem, na które najbardziej podatne są dzieci, uczęszczające do przedszkoli, szkół bądź innych jednostek publicznych. Fundusz Zdrowia gwarantuje darmowe szczepienia przeciwko sepsie jednak to nie wszystko. Są one oczywiście obowiązkowe, pierwsze z nich powinno nastąpić w drugim miesiącu życia malucha. Następne trzeba powtarzać średnio co dwa miesiące, przynajmniej cztery razy. Kolejne serie powtarzamy w drugim roku życia dziecka. Bardzo ważne by pamiętać, że następne szczepienia nie są już finansowane. Jeżeli już zauważymy u dziecka objawy tego zakażenia, powinniśmy od razu zgłosić się do lekarza.
Sepsa – objawy Objawami sepsy są : • wysoka gorączka, • niska gorączka, • przyspieszenie pracy serca, • zaburzenia świadomości,
• wymioty.
Sepsa – leczenie
Całkowite wyleczenie sepsy jest możliwe wyłącznie w przypadku, gdy zostanie ona wystarczająco wcześnie rozpozna oraz zdiagnozowana. Bardzo silnie rozwija się w organizmie, co powoduje, że jej leczenie staje się bardzo trudnym procesem nawet dla najlepszych specjalistów. W wielu przypadkach wyleczenie sepsy staje się niemożliwe. Wówczas pacjentowi proponowana jest antybiotykoterapia. Długie leczenie antybiotykami nie jest jednak korzystne. Inną skuteczną metodą leczenia jest podawanie leków obkurczających naczynia krwionośne (pobudzają one kurczliwość serca oraz uzupełnianie organizmu min w białko C co jest w tym momencie niezbędne do dalszego leczenia). Nie wynaleziono szczepionki, która mogłaby całkowicie pomóc w walce z sepsą
Was this helpful?
2 / 0