Wrzuć artykuł na Fejsa! poleć na NK
Toksoplazmoza jest pasożytniczą chorobą ludzi i zwierząt, spowodowana jest zarażeniem przez pierwotniaka z gatunku Toxoplasma gondii. Żywicielem ostatecznym tego pasożyta są domowe koty oraz niektóre z kotowatych. Pośrednim żywicielem są wszystkie ssaki, w tym człowiek, oraz ptaki. Zarażenie toksoplazmozą należy do najczęstszych zakażeń pasożytniczych, charakteryzuje się również szerokim spektrum występowania, a jego odsetek jest niezwykle wysoki. Mimo tego na toksoplazmozę choruje relatywnie niewielka grupa osób, cała reszta jest nosicielami.
Toksoplazmoza w ciąży – przyczyny
Zarażenie człowieka następuje głównie poprzez zjedzenie surowego lub niedogotowanego mięsa, które zawiera cysty z toxoplasma gondii. Zarazić się można również poprzez zjedzenie pokarmu zanieczyszczonego odchodami lub śliną zwierzęcia chorego na toksoplazmozę. Istnieją jeszcze dwie drogi zakażenia człowieka, a mianowicie droga łożyskowa, podczas której dochodzi do zarażenia płodu podczas ciąży, oraz inne drogi – transfuzja krwi, przeszczep zakażonych organów, kontakt z materiałem zakaźnym w trakcie pracy personelu medycznego. Cykl rozwojowy pierwotniaka wymaga obecności dwóch żywicieli, bowiem w organizmie żywiciela pośredniego (w tym człowieka) następuje jedynie rozwój bezpłciowy, tzw. schizogonia. Gametogonia zaś, czyli rozwój płciowy zachodzi jedynie w komórkach jelita cienkiego kotów, które są żywicielami bezpośrednimi.
Wyróżnia się dwie postacie toksoplazmozy:
1. Toksoplazmoza wrodzona, która dotyczy dzieci, których matki w czasie ciąży zaraziły się pierwotniakiem. Pasożyt przenika przez łożysko do płodu i prowadzi do uszkodzenia rozwijających się tkanek i organów, najbardziej zagrożone są mózg i oko. Płody zarażone w pierwszym trymestrze ciąży zazwyczaj ulegają poronieniu, lub umierają w okresie noworodkowym z powodu ciężkich zmian patologicznych.
2. Toksoplazmoza nabyta, która w dużej mierze ma charakter bezobjawowy lub skąpoobjawowy. Objawy obserwowane są w przypadku od 5 do 20% pacjentów. Wyróżnia się kilka postaci tej odmiany toksoplazmozy, w zależności od objawów. Najczęściej występuje postać węzłowa, która objawia się powiększeniem węzłów chłonnych (najczęściej szyjnych). Poza tym pojawiać się może osłabienie, gorączka, apatia, zawroty głowy, wysypki. Rzadziej występuje postać brzuszna, która charakteryzuje się powiększeniem wątroby, śledziony, żółtaczką, lub postać oczna, która objawia się zmianami w narządzie wzroku.
Toksoplazmoza w ciąży – skutki
Toksoplazmoza jest więc bardzo poważnym zagrożeniem dla kobiety w ciąży. Częstość występowania toksoplazmozy w Polsce szacuje się na około 200 – 400 zachorowań rocznie. Jeśli kobieta zachorowała na toksoplazmozę jeszcze przed zajściem w ciążę, wtedy zagrożenie jest niewielkie, gdyż jej organizm wyprodukował już odpowiednie przeciwciała, zdecydowanie poważniejsza jest sytuacja, kiedy kobieta ciężarna zakazi się w czasie ciąży. Skutkować to może nawet poronieniem, niedowagą, znacznym uszkodzeniem wzroku (takim jak małoocze, upośledzenie gałek ocznych, czy nawet brak gałki ocznej), zaburzeniami neurologicznymi.
Toksoplazmoza w ciąży – objawy
Szanse na zarażenie dziecka wzrastają wraz z rozwojem ciąży, zaś prawdopodobieństwo zakażenia zależne jest od przepuszczalności łożyska, stanu układu immunologicznego matki, złośliwości pierwotniaka. Ryzyko zarażenia płodu w pierwszych trzech miesiącach szacowane jest na 17 – 25%, skutkuje poronieniem, obumarciem płodu lub śmiercią noworodka zaraz po urodzeniu. W kolejnych trymestrach zagrożenie wynosi do 54%, zaś w ostatniej fazie ciąży od 60 do nawet 90%.
Toksoplazmoza w ciąży zagraża dziecku następującymi objawami:
1. Wodogłowie lub małogłowie. 2. Zwapnienie śródmózgowe. 3. Zapalenie siatkówki i naczyniówki.
4. Hipotrofia (opóźnienie wzrostu) płodu.
Toksoplazmoza w ciąży – wyniki badań
Badania, które mają za zadanie zdiagnozowanie toksoplazmozy to badania serologiczne, które polegają na oznaczeniu przeciwciał we krwi. Rozróżniane są dwa rodzaje przeciwciał – wczesne (IgM) które produkowane są w pierwszym tygodniu od zarażenia, i przeciwciała późne (IgG), które pojawiają się po upływie 2 – 4 tygodni od chwili zarażenia. Przeciwciała późne, które utrzymują się na stałym poziomie, świadczą o przebytej toksoplazmozie, pozostają we krwi przez całe życie, chroniąc przed ponownym zarażeniem. Leczenie toksoplazmozy prowadzi się z reguły lekami przeciwpierwotniakowymi w połączeniu z sulfonamidami.
Was this helpful?
0 / 0