Ubezpieczenie zdrowotne – to prawo do bezpłatnego leczenia w placówkach, które mają podpisana umowę z Narodowym Funduszem Zdrowia (NFZ).
Jeśli jesteśmy zatrudnieni na etacie składki płaci za nas pracodawca. Część naszej pensji jest przekazywana przez ZUS do NFZ.
Ubezpieczenie zdrowotne bezrobotnego – w takim przypadku do ubezpieczenia zgłosić nas może pracujący współmałżonek w swojej firmie. Przy zgłoszeniu podaje: imię, nazwisko, adres, a także numery PESEL i NIP. Odpowiedni druk zgłoszenia (ZUS ZCNA) wypełnia i wysyła do ZUS pracodawca. Takie zgłoszenie nie wiąże się z wyższą składką zdrowotną. W podobny sposób uzyskują ubezpieczenie dzieci. Podobnie jest, gdy jeden ze współmałżonków prowadzi własną firmę, różnica jest tylko taka, że wtedy sam musi zgłosić do ubezpieczenia zdrowotnego członków swojej rodziny. Dowodem na to, że jesteśmy ubezpieczeni jest zaświadczenie wydane przez pracodawcę lub dowód opłacenia przez niego składki zdrowotnej. ZUS nie uznaje wolnych związków.
Ubezpieczenie zdrowotne studenta pokrywa rodzic lub opiekun prawny do 26 roku życia.
Kiedy ubezpiecza urząd pracy:
- Po utracie pracy, jeszcze przez 30 dni jesteśmy ubezpieczeni.
- Gdy chcemy mieć nadal prawo do bezpłatnego leczenia, należy zarejestrować się w urzędzie pracy i uzyskać status osoby bezrobotnej.
- Składki na ubezpieczenie zdrowotne zapłaci urząd pracy. Stanie się tak nawet wtedy, gdy stracimy prawo do zasiłku dla bezrobotnych lub od początku takiego prawa nie mieliśmy.
Ważna uwaga: jeśli stracimy status osoby bezrobotnej z naszej winy (np. nie podejmiemy proponowanej nam pracy lub nie stawimy się w urzędzie w wyznaczonym terminie), za leczenie będziemy musieli zapłacić sami. Dowodem na to, że jesteśmy ubezpieczeni, jest zaświadczenie z urzędu pracy o zgłoszeniu do ubezpieczenia zdrowotnego. Jest ono honorowane do końca terminu ważności (jest on podany w zaświadczeniu).
Kto musi ubezpieczać się sam:
- osoby stanu wolnego,
- osoby nie posiadające statusu osoby bezrobotnej,
- pracujące na umowę lub dzieło (niepracujące na etacie).
Aby się ubezpieczyć należy w wojewódzkim oddziale NFZ wypełnić wniosek o objęcie ubezpieczeniem zdrowotnym. Stosowny druk otrzymamy w urzędzie lub można go pobrać z Internetu – www.nfz.gov.pl. Należy zabrać ze sobą dowód osobisty i dokument potwierdzający ostatni okres ubezpieczenia. Może to być, np. zaświadczenie z zakładu pracy, potwierdzenie dowodu wpłaty z ostatniej składki na ubezpieczenie zdrowotne z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej, zaświadczenia potwierdzającego fakt ubezpieczenia z urzędu pracy. Ten drugi dokument potwierdzający ostatni okres ubezpieczenia jest bardzo ważny, bo jeśli mieliśmy przerwę w opłacaniu składek, czeka nas dodatkowa opłata. Jej wysokość zależy od tego, jak długa to była przerwa. Pieniądze musimy wpłacić na konto NFZ jeszcze przed podpisaniem umowy ubezpieczeniowej. Po podpisaniu umowy należy iść z nią do oddziału ZUS i dokonać zgłoszenia do ubezpieczenia zdrowotnego. Mamy na to 7 dni. Potem co miesiąc musimy opłacać składki. Dowodem na to, że mamy prawo do bezpłatnego leczenia jest umowa z NFZ wraz z drukiem zgłoszenia do ZUS i dowodem opłacenia składki za ostatni miesiąc. Wysokość składki na dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne zmienia się co kwartał. Informacje o aktualnej wysokości składki można uzyskać w urzędzie lub w Internecie na stronie NFZ.
W ramach ubezpieczenia zdrowotnego mamy prawo zapisać się do lekarza podstawowej opieki zdrowotnej i specjalisty w wybranej przez nas przychodni, która ma podpisaną umowę z NFZ. Warto również zainteresować się, czy ubezpieczenie zdrowotne za granicą również zachowuje ważność. Nie we wszystkich krajach możemy liczyć na darmową służbę zdrowia.
Was this helpful?
0 / 0