Wagary

Wagarowanie to nie łatwy temat ani dla dziecka, ani tez dla rodzica. Skąd pomysł u dzieci na wagary i co ma na niego wpływ? Co to takiego wagary i jak sobie z nimi radzić?

Wagary – to inaczej ucieczka z lekcji, która jest nieuzasadniona i zdarza się jednorazowo lub też wielokrotnie. Nieobecność w szkole jest świadomą decyzją ucznia, jednak rodzic nie ma o niej pojęcia. Wagarowanie łączy się również z łamaniem zasad takich jak zakazy bądź nakazy np. spożywanie używek wszelkiego rodzaju.

Wagarowanie – przyczyny

Strach występujący z wielu przyczyn takich jak obawa przed surowym nauczycielem, otrzymaniem negatywnej oceny z przedmiotu, który sprawia trudności, oraz niepewność i brak akceptacji w grupie rówieśników. Dziecko może nie radzić sobie z problemami w szkole, a gdy próbuje o tym zakomunikować rodzicom oni albo tego nie widzą albo po prostu nie słuchają. Ten typ ucznia wybiera wtedy ucieczkę od problemów, ponieważ nie ma nikogo, kto pomoże mu go rozwiązać. Tak więc wagarowanie jest bardzo często objawem strachu wynikającym z problemami w domu lub w szkole. Uczeń w każdej sytuacji stresującej, wpada w panikę i ucieka.

Wagary w szkole

Złe towarzystwo, które negatywnie wpływa na dziecko, będące wcześniej wzorowym uczniem i dzieckiem. Nagle z dnia na dzień przechodzi wewnętrzną zmianę, która ma wpływ na dopuszczanie się przez niego do kłamstw i wagary. Ucieka, bo chce zaimponować znajomym z nowego środowiska, nie może bowiem wypaść źle czy gorzej od reszty, gdyż może pozostać sam.

Wagarowanie a niechęć do szkoły

Zbyt wysokie wymagania rodziców, którym dziecko nie potrafi sprostać choćby bardzo chciało. Rodzice wymagają od dziecka najlepszych wyników w szkole oraz odpowiedniego zachowania i wypełniania obowiązków domowych. Rodzice takiego dziecka nie mają pojęcia na ile stać ich dziecko i nie wiele ich to interesuje, gdyż uważają, że postępują słusznie wyłącznie wymagając, a nie słuchając potrzeb dzieci.

Dręczący nauczyciel, który wymaga od danego ucznia więcej niż pozostałych uczniów. Neguje wszelkie starania i ośmiesza na tle klasy. Dziecko postawione w takiej sytuacji czuje się gorsze i poniżone na tle innych.

Wagary – profilaktyka

1. Nie lekceważ pierwszych sygnałów wagarowania. Często rodzice kompletnie ich nie zauważają, a uczniowie idealnie kamuflują większość sygnałów, wykazując się doskonałym aktorstwem. Jedynym wyjątkiem niech będzie zbiorowa ucieczka całej klasy mająca czemuś służyć np. pierwszemu dniu wiosny.
2. Nie rób dziecku awantury, a pokaż, że zostałeś zawiedziony i czujesz się oszukanym rodzicem. Awantura tylko wnosi niepotrzebne emocje i odwrotne rezultaty. Lepszym rozwiązaniem będzie spokojna rozmowa, zapytanie dziecka o przyczyny wagarowania (być może to coś ważnego czego nie zauważamy). Kiedy już odbędziecie szczerą rozmowę, okaz dziecku zrozumienie. Pokaż, że pomożesz mu rozwiązać problem i nie zostanie samo, a dziecko w zamian nie będzie działać za twoimi plecami.
   
3. Interesuj się tym co dzieje się w szkole twojego dziecka, jednak nie kontroluj go nadmiernie.
   
4. Od czasu do czasu porozmawiaj z wychowawcą i nauczycielem przedmiotów, z którymi twoje dziecko najgorzej sobie radzi.
   
5. Poświeć dziecku czas by pomóc w nadrobieniu zaległości i zrozumieniu materiału, który jest trudniejszy.
   
6. Bądź w stałym kontakcie ze szkołą, jeśli twoje dziecko nie współpracuje z tobą, niech ten kontakt będzie nawet codzienny.
   
7. Jeśli to konieczne nie bój się poprosić o pomoc psychologa. To nic złego, po prostu zasięgniesz porady osoby, która zna problem wagarów bardzo dobrze.

No cóż, muszę przyznać, że i ja kiedyś wagarowałam. Dlaczego? Zazwyczaj były to problemy w szkole z danymi przedmiotami lub nauczycielami. Zdarzało się jednak również, że gdzieś tam działo się coś wyjątkowego, co nie mogło mnie ominąć, miałam randkę lub musiałam coś ważnego załatwić. Dlaczego nie informowałam rodziców? No cóż, czy oni by to zrozumieli?