Wiara to słowo, które posiada bardzo wiele różnych znaczeń. W języku potocznym oznacza po prostu przekonanie o czymś, co zdaniem twierdzącego jest pewne i nie podlega dyskusji. Po prostu się w to wierzy. Takie stanowisko niekoniecznie musi znajdować potwierdzenie w rzeczywistości, nie musi być poparte badaniami (nie da się na przykład naukowo stwierdzić, czy istnieje Bóg, a mimo to miliony ludzi wierzą w jego obecność).
W religioznawstwie wiara ma podobne znaczenie, przyjmuje się pewne fakty, zakłada się istnienie czegoś bez absolutnie żadnego do końca wiarygodnego dowodu (o ile można dowieść, że Jezus faktycznie istniał i istnieli również prorocy, czy święci, o tyle nikt nie znalazł jeszcze dowodu na istnienie chociażby Ducha Świętego). Świadoma decyzja przyjęcia takich przekonań, zadeklarowanie swojej wiary w pewne zjawiska i osoby nazywa się w religioznawstwie aktem wiary.
W epistemologii zaś (epistemologia to dział filozofii, który skupia się na relacjach pomiędzy poznawaniem, poznaniem a rzeczywistością) wiara jest równoznaczna z uznaniem za prawdziwe twierdzenia, które nie jest uzasadnione. Uzasadnienie bądź nie, danego twierdzenia nie musi wcale oznaczać prawdziwości lub nieprawdziwości tego, w co się wierzy. Wiarę uznaje się za konieczną, gdy mamy do czynienia z początkowymi fazami rozwoju nauki (uważa się, że to właśnie wierze zawdzięcza nauka swoje istnienie i olbrzymi rozwój – ludzie w pewnym momencie swojej ewolucji zaczęli zastanawiać się nad rzeczywistością i tym, dlaczego wygląda ona tak, jak wygląda). Wiara to również domena wszelkich religii, w których często prowadzi do powstawania dogmatów.
Wiara katolicka jest rozważana przez chrześcijan głównie poprzez koncentrację na wersach z Listu do Hebrajczyków napisanego przez Pawła z Tarsu. Apostoł Narodów (jak nazywano św. Pawła) pisze w nim, że: „Wiara zaś jest poręką tych dóbr, których się spodziewamy, dowodem tych rzeczywistości, których nie widzimy. Dzięki niej to przodkowie otrzymali świadectwo. Przez wiarę poznajemy, że słowem Boga światy zostały tak stworzone, iż to, co widzimy, powstało nie z rzeczy widzialnych” (Hbr 11, 1 – 3). Dla chrześcijan zatem wiara stanowi więc poręczenie, obietnicę otrzymania dóbr boskich po śmierci, dzięki wierze można naprawdę przekonać się, że jesteśmy dziećmi Boga.
Św. Tomasz z Akwinu idąc śladami świętego Pawła uznał wiarę za stan umysłu, który jest właściwy i przyrodzony każdemu człowiekowi. Polega on na tym, że jest się pewnym określonych prawd nie z racji dowodów, które przyjmujemy rozumem, lecz poprzez zaufanie, przyjęcie za pewne świadectwa autorytetu (Kościoła). Wiara (czyli zaufanie do Kościoła) stanowi również cnotę teologiczną. Wiara w rozumieniu Kościoła katolickiego ma także inny charakter, jest nadprzyrodzona, stanowi bliską relację z Bogiem, Kościół określa ją jako osobowe przylgnięcie człowieka do Boga, jest przyjęciem całej Bożej prawdy objawionej.
Was this helpful?
2 / 0