Pełna nazwa Zakonu templariuszy to Zakon Ubogich Rycerz Chrystusa Świątyni Salomona. Był to zakon rycerski, działający w średniowieczu w czasach od dwunastego do czternastego wieku. Zakon ten powstał w 1118 roku, chociaż część historyk utrzymuje się przy tym, że rok powstania zakonu Templariuszy datuje się na 1119 lub 1120 rok. Zakon powstał po ślubach ubóstwa przed patriarchą Jerozolimy, rycerz Hugo de Payens oraz jego kompani złożyli wtedy śluby ubóstwa, posłuszeństwa oraz walki za wiarę na zasadach cysterskich. Głównym zadaniem Templariuszy było chronienie przede wszystkim pielgrzymów do Ziemi Świętej oraz całych szlaków pielgrzymkowych przed wszelakimi niebezpieczeństwami czyhającymi na całej trasie.
Ich główną siedzibą był przebudowany na kościół meczet, noszący wtedy nazwę Al-Aksa, a także pałac, który wznosił się obok ich kościoła, pałac ten stał się ich główną kwaterą. Po upływie dziesięciu lat Zakon Templariuszy, na mocy postanowienia karydnała legata Mateusza d’Albano i Bernarda z Clairvaux otrzymali Regułę Zakonną. Sentencją rozpoznawczą Templariuszy było Memento Finis, czyli tłumacząc wprost na nasz język „Pamiętaj o Końcu”. W skład wcześniej wspomnianej Reguły Zakonnej wchodziło między innymi siedemdziesiąt dwa artykuły, omawiająca praktycznie całe życie braci zakonnych jak również hierarchię panującą w tymże zakonie. W roku 1147 Templariusze otrzymali swoje własne godło, ośmiokątny krzyż koloru czerwonego na białym tle, godło nadał im papież Eugeniusz III, a symbolika godła oznaczała męczeństwo. Nazwa Zakonu Templariuszy wywodzi się z łaciny, od wyrazu templum, oznaczającego świątynię, nazwa jest ściśle związana z tym, że główna kwatera tego zakonu mieściła się nieopodal dawnej świątyni Salomona.
Standardowo jak praktycznie w większości zakonów, na czele Templariuszy stał wielki mistrz, każdy, kto posiadał śluby zakonne mógł zostać wielkim mistrzem jeśli tylko został wybrany przez trzynastu elektorów podczas wielkiego głosowania, wystarczyło zebrać większość głosów. W skład elektorów wchodziło ośmiu rycerzy zakonu, czterech serwientów oraz jeden kapelan. W zakonie, ważne decyzje podejmowano dopiero po konsultacji mistrza z całym składem kapituły, w skład której wchodził między innymi seneszal, marszałek, oraz szatny i pięciu komandorów. Seneszal był głównym zastępca mistrza, a odpowiadał między innymi za gospodarkę oraz zaopatrzenie całego zakonu, natomiast marszałek był zwierzchnikiem wojska zakonu. Zakon Templariuszy był podzielony na cztery główne grupy, między innymi braci-rycerzy, braci-służebnych, serwientów oraz kapelanów. Dodatkowymi grupami była służba oraz rzemieślnicy dbający o dostatek przeróżnych materiałów w zakonie.
Historia Templariuszy
Historia Templariuszy była bardzo burzliwa i napisano na ten temat nie jedną książkę. Ilość osób należących do zakonu była zależna od okresu istnienia zakonu, jednak tuż przed upadkiem Zakonu Templariuszy, ilość członków określano na około 4,5 tysiąca ludzi, gdzie około tysiąc członków było najwyżej postawionymi w całej hierarchii zakonu, inaczej mówiąc byli braćmi-rycerzami. Jeśli już mówimy o upadku Zakonu templariuszy to warto podkreślić, że zawieszenie jego nastąpiło trzeciego kwietnia 1312 roku, dokonał tego papież Klemens V, Zakon Templariuszy posądzono o herezję, jednak w ostatecznym rozrachunku uniewinniono go z tych zarzutów. Cały majątek zakonu, po jego zawieszeni przeszedł w ręce joannitów oraz miejscowych władców. Zakon Templariuszy żył dobrze z władcami portugalskimi dlatego też pozwolono im tam na utworzenie nowego zakonu, Zakonu Rycerzy Chrystusa. Natomiast w Aragonii został utworzony Zakon Rycerzy z Montesy, który przejął dotychczasowy majątek templariuszy.
Templariusze w Polsce
W trzynastym wieku Zakon Templariuszy pojawił się również w naszym kraju, na początku na terenach Oławy oraz Leśnicy, następnie w Myśliborzu, Wielkiej Wsi, Wałczu oraz Chwarszczanach. Według historyków, Zakon Templariuszy w naszym kraju posiadał około pięćdziesięciu komandorii. Podczas lat świetności templariuszy, czyli wielkiego rozkwitu i popularności, w Polsce przebywało około 200 zakonników, gdzie główne pochodzenie tychże Templariuszy to Niemcy. Pomimo tego, że Templariusze dotarli do naszego kraju już w 1155 roku to osiedlili się dopiero w 1226 roku w Oleśnicy Małej przekazanej im przez Henryka Brodatego. Również w naszym kraju po upadku Templariuszy ich majątek przejęli Joannici.
Związek Templariuszy z Masonerią
Organizacje wolnomularskie, oczywiście nie wszystkie, uważają samych siebie za spadkobierców wszelkich tradycji ustanowionych przez Templariuszy. Również Loże Masońskie przyjmują nazwę „Rycerzy Świątyni”, w trakcie swoich spotkań są przebrani za templariuszy oraz identyfikują się ze znakami i symbolami templariuszy wykorzystując ich flagę. Uważa się, że Zakon Templariuszy całkowicie umarł, nie zachowały się jego żadne znaczące ślady i nikt nie kontynuuje już wszelkich tradycji tegoż zakony, jednak jak widać, można by uznać dzisiejszą masonerię oraz wolnomularskie organizację, za teraźniejszych Templariuszy, wszystko przez to, że nawiązują oni bardzo do symboliki tego zakonu, a także sami siebie uważają za Templariuszy.
Was this helpful?
0 / 0